Een ‘geboren’ adventist opgevoed door de kerk
Een week voor Kerst tref ik Istrahel Schorea, de nieuwe uniepenningmeester op zijn kantoor met een mooi uitzicht op het landgoed Oud Zandbergen. Omdat veel adventlezers hem nog niet kennen heb ik met hem afgesproken voor dit interview. Hij is extreem druk, omdat hij nog werkzaam is bij zijn vorige werkgever en zich moet inwerken binnen de kerkelijke organisatie. Maar onder het genot van een kop thee begint ons ontspannen gesprek.
Sabbatvierder en ‘Israëliet’ vanaf geboorte
Eén van de dingen die mij al een tijdje frappeert is zijn opvallende voornaam: Istrahel. Hij heeft daar een duidelijke verklaring voor. De vader van Istrahel heeft voor Istrahels geboorte een goede band met zijn vriend Israel Leito [red. de huidige voorzitter van de Inter-Amerikaanse Divisie], die hij zeer bewondert. Hij wil zijn zoon dan ook graag naar hem vernoemen. Om echter onderscheid te maken, worden de letters ‘t’ en ‘h’ toegevoegd. Vandaar!
Istrahel is overigens een echt ‘sabbatskind’. Hij wordt op sabbat 25 februari 1972 geboren in het Adventziekenhuis op Curaçao. Zijn oma neemt hem later wekelijks mee naar de kerk. Hij speelt dan ook regelmatig in de kerktuin. In 1981 wordt hij als negenjarige jongen gedoopt door ds. Th. Grep. Hij blijft daarna altijd betrokken bij de kerk. Op Curaçao is hij ook enige tijd jeugdevangelist geweest voor de conferentie. Hij voelt zich opgevoed door de kerk. In 1999 komt hij naar Nederland.
Van de KPN naar de kerk
Op de vraag of hij zijn keuze als nieuwe penningmeester verrassend vond, geeft hij een genuanceerd antwoord. Istrahel had tot nu toe een goede functie bij de KPN, waar hij al 13 jaar werkte. Wel lag het hem al lang op zijn hart om zijn financiële inzichten te willen gebruiken voor de kerk. Als in het voorjaar van 2012 blijkt dat de functie van penningmeester vrijkomt, stuurt hij een mailtje naar de voorzitter, waarin hij zijn cv en bereidheid om voor de kerk te gaan werken aanbiedt. Hij krijgt daarop bericht van ontvangst. Dat is mei 2012. Hij hoort vervolgens niets meer. Omdat veel werk bij de KPN gestandaardiseerd is, ontstaat de behoefte om elders te gaan solliciteren. Dit leidt tot uitnodigingen, maar niet tot een andere aanstelling. Totdat hij medio oktober wordt uitgenodigd voor een oriëntatiegesprek op de unie. Dat gebeurt op de avond voor zijn vakantie. Tijdens zijn vakantie heeft hij hier verder over nagedacht en ervoor gebeden. Een van die gebeden was: “Als u het wil dat ik dit doe, laat men het mij dan vragen.” Nog in de auto wordt hij tijdens de 3e congresdag gebeld. Dat heeft hij als Gods antwoord ervaren.
Istrahel, die in Curaçao is opgevoed, heeft inmiddels ook wel grote verschillen ontdekt tussen de bedrijfsstijl van de KPN en van de kerk. Soms ervoer hij de houding bij afspraken en deadlines bij zijn vorige werkgever als rigide en hij ziet dat het in de kerk cruciaal is om ook serieus om te gaan met de gevoelens en beweegredenen van mensen. Verder is het heel fijn als je door je werk invloed hebt op het beleid en richting van de kerk. Op dit kantoor wordt ook van je verwacht dat je geloof een rol speelt in je functioneren en coaching.
Reacties
Hoewel zijn vrouw aanvankelijk wat twijfels had, is ze nu blij en trots dat hij deze functie bekleden mag. Ook collega’s uit zijn voormalig bedrijf reageren positief, in de zin dat ze aangeven dat deze taakstelling beter bij hem past en hem meer vreugde zal verschaffen. Ook zijn thuisgemeente, Rotterdam-International, waar hij diverse taken heeft gehad en als ouderling o.a. verantwoordelijk is voor supervisie van de penningmeesterij, is men blij met zijn taakstelling bij de Nederlandse Unie.
Uitdagingen voor nu
Istrahel ziet wel de uitdagingen voor de kerk van dit moment. Zo draagt hij graag zijn steentje bij tot een beter professionaliseren van de processen van de unie en gemeenten. Ook vindt hij het effectief en efficiënt omgaan met de financiën van groot belang. Daarbij moet vooral de bedrijfsvoering en communicatie transparant zijn.
Hoe hij dat denkt te bereiken? Bijvoorbeeld met betrekking tot personeelszaken moet het voor ieder duidelijk zijn wat van hem/haar verwacht wordt. Hij denkt aan sessies om het personeel er meer bij te betrekken. Ook moet de financiële administratie gereorganiseerd worden. Hij hoopt tevens in de komende jaren meer gebruik te maken van de expertise in het land. Daar wordt naar zijn smaak te weinig gebruik van gemaakt. Mogelijk omdat we elkaar niet goed genoeg kennen.
Daarom zou het goed zijn als we als kerkgemeenschap vaker elkaar in regionaal of districtsverband ontmoeten. Daar kunnen mensen elkaar beter leren kennen en op elkaar betrokken raken. “Ik zou ook zelf graag meer contact willen hebben met de kerk in het land, zodat we weten wat er allemaal gebeurt en daardoor zaken beter kunnen faciliteren.” In dat proces ziet hij het ook als zijn taak om mee te helpen het vertrouwen te versterken tussen gemeenten en de Nederlandse Unie.
Qua naamsbekendheid van de kerk ziet hij ook nog wel ruimte voor groei. Hij durft dan ook te zeggen: “Nederland moet weten dat er een Adventkerk bestaat! Er zouden meer publieke evenementen moeten zijn waarbij we als kerk betrokken zijn: bijvoorbeeld rond Kerst, Pasen of andere momenten wanneer mensen meer gevoelig zijn voor het geloof.” Als voorbeeld wijst hij naar het radioprogramma dat is opgezet door de gemeente Alivio in Delft. Dat soort projecten zou meer gepromoot kunnen worden.
God en geloof
“Wat God voor me betekent? God geeft mij hoop en richting in mijn leven. Vaak beseffen we niet hoe groot God is. Veel mensen weten iets over God, maar weinigen kennen hem. Als je beseft hoe groot God is, dan vertrouw je hem volledig. “He owns everything” [red. “Alles is van hem”]. Het is goed je dat bewust te zijn.
Vaak zijn mensen, bijvoorbeeld op hun werk, geneigd iemand te bewonderen. Maar als zo’n persoon dan terugvalt of tegenvalt, dan valt die mens helemaal. We zouden ons meer moeten focussen op God. God is mijn ‘ster’, mijn focus.
Mijn meest favoriete bijbeltekst is daarom Spreuken 3:5,6: “Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg.” God geeft mij richting in mijn wandelen. Toen ik acht was, heeft mijn oudtante gezegd: “Je heet Israel, zorg dat je die naam waardig draagt.” Dat is mij altijd bijgebleven.
Verder vind ik het verhaal van de exodus altijd erg inspirerend. Ik bewonder daarin de geduldige houding van God.
Nu ik op een kerkelijk kantoor werk, wordt mijn wens om bij een bedrijf te werken waar mijn geloof invloed heeft werkelijkheid. Daarnaast is het als sabbatvierder heel fijn dat het kantoor op vrijdag gesloten is. Ook geniet ik van het feit dat dit kerkelijke werk in een internationale context gebeurt.”
Advies voor lezers
“Ik wil hen graag aansporen niet de focus te vergeten. We zijn allemaal burgers van het hemelse Koninkrijk. Soms zijn we veel bezig met onszelf, maar het is goed meer begrip te ontwikkelen voor anderen, zorg te hebben voor broeders en zusters in de kerk, voor leiders. Dit alles met het oog op Gods Koninkrijk, waarnaar we op weg zijn. Mag onze levenswijze corresponderen met onze geloofsopvattingen en er altijd ruimte zijn voor vergeving.”
