Afgelopen zaterdagavond vond de traditionele “Parade of Nations” plaats in de Georgia Dome gevuld met ruim 65.000 aanwezigen. Dit ter afsluiting van de 59ste Generale Conferentie. Alle landen die vertegenwoordigd waren, lieten door middel van vlag en klederdracht hun schoonheid en kleuren zien.
Een aantal landen waren ook goed vertegenwoordigd op de tribunes. Toen Jamaica werd aangekondigd kwam er een gigantische golf van ondersteuning door de Dome. Het leek wel even of het dak er af ging.
Door middel van Volendammer kostuum, oranje stropdassen en natuurlijk de Nederlandse driekleur kwam ons land voor in de rij van 190 landen. Toen Frensly Panneflek met de grote Nederlandse vlag door de immense Dome liep, werd er van allerlei kanten tot hem geroepen: “you are the champion.”
Het was verbazingwekkend hoeveel aanwezigen in de Dome de World Cup (zoals de Amerikanen het WK noemen) volgden! Toen ik de dag ervoor in de lift een collega uit Slowakije tegenkwam was het eerste wat hij me zei: “you did well” verwijzend naar de overwinning van Oranje op Brazilië.
Hoewel morgenavond nog moeten blijken of we dadelijk kampioen zullen worden, voel ik me bij terugkomst in Nederlands toch wel een beetje zo. Er zijn een aantal redenen:
(1) Door een beleid van de landelijke en plaatselijke kerk in de afgelopen jaren zijn we er redelijk in geslaagd om de waarde van de adventistische traditie te vertalen naar relevantie voor vandaag. De door de adventpioniers zo belangrijk gevonden “Present Truth” vraagt om steeds weer de essentie van de adventboodschap te verwoorden en te beleven in de tijd waarin we nu leven. Ik zie duidelijk tekenen dat dit lukt. De nadruk die het huidige Algemeen Kerkbestuur legt op het belang van het Koninkrijk van God hoort hierbij.
(2) Binnen de Trans-Europese Divisie is er geen enkele unie zo succesvol in het opstarten van nieuwe gemeenten en groepen als de Nederlandse Unie. Met kundige en vaste hand heeft de kerk – met dank aan Rudy Dingjan – er voor gekozen om nieuwe initiatieven te verwelkomen. Op dit moment zijn er 15 kerkplantingen, waar van er enkelen zijn uitgegroeid tot sterke, volledig erkende gemeenten. Er is een duidelijk nieuw elan zichtbaar. Ook de samenvoeging van gemeenten (bijvoorbeeld in Zeeland) geeft ongekende groei mogelijkheden. Daarbij geholpen door een eigen kerkgebouw.
(3) De kleuren en culturen binnen onze betrekkelijke kleine kerk zijn redelijk divers. Hoewel de verschillen in beleving soms enorm zijn, is er geen verwijdering gekomen. Er is geen tweespalt ontstaan. Er is gelukkig sprake van wederzijdse liefde, acceptatie en respect. Er is echt sprake van eenheid in verscheidenheid.
Rondkijkend in de wereld (zoals zichtbaar en aanwezig in Atlanta) zijn bovenstaande drie punten geen vanzelfsprekendheid. Er zijn dan ook unies en kerkleiders die met waardering kijken naar Nederland. Het is ook niet voor niets dat op donderdagavond 24 juni jl. in het verslag van de voorzitter van de Generale Conferentie aardig wat ruimte was ingeruimd in zijn videoverslag over de Adventkerk in Nederland.
Er is veel reden om God te dank voor onze kerk in Nederland. En er zijn veel redenen om op de ingezette koers voort te gaan. Ik geloof dat de Adventkerk in ons land nieuwe hoogtepunten tegemoet zal gaan. Er ligt een stevig fundament (zie bovengenoemde drie punten, maar is nog veel meer te vermelden).
Christus wil in elke stam, taal en natie Zijn goede nieuws over de komst van Zijn koninkrijk laten weerklinken. Ook in Nederland. Ik beschouw het als een voorrecht om van Zijn ‘winning team’ deel uit te mogen maken.
