Het nieuws van de dag is dat er bezuinigd moeten worden. We geven met elkaar meer uit dan er binnenkomt. De grote vraag is of we eerst onze financiën op peil moeten krijgen door verder te bezuinigen of dat we de economie een handje moeten helpen door te investeren en de bezuinigingen een beetje uit te smeren. Binnen de kerk staan we ook voor dit soort uitdagingen. Er is in de afgelopen jaren teveel uitgegeven. Hoe krijgen we het huishoudboekje van de kerk weer op orde? Het Kerkgenootschap der Zevende-dags Adventisten heeft ervoor gekozen om naast bezuinigingen in de uitgaven, ook de focus te leggen op de inkomstenkant door middel van aandacht voor rentmeesterschap.
De laatste tijd hoor ik leden van de kerk steeds vaker over het “betalen” van tienden. Ook in de kerk worden steeds meer bedrijfsmatige methoden en benaderingen toegepast en je krijgt haast de indruk dat ook de tienden op die manier door velen beschouwd wordt. Het betalen van tienden is een nakoming van onze verplichting aan de kerk. We zien echter ook een terugloop in tienden over de afgelopen jaren, terwijl er een toename is van het aantal leden. Natuurlijk zal de economische crisis waarin wij zitten, een grote rol spelen. Maar ik kan me toch niet helemaal onttrekken van het idee dat onze houding ten opzichte van tienden is veranderd. Daarom spreken we vaak van tienden “betalen” in plaats van tienden “geven.”
Ik ben tijdelijk verantwoordelijk voor de gemeente Huizen. Deze gemeente bestaat voor het overgrote deel uit Indische Nederlanders. Vorig jaar is het bestuur van de gemeente Huizen eens kritisch gaan kijken naar het geven van tienden in hun gemeente. Ze hebben besloten om meer aandacht te geven aan dit belangrijke onderwerp. Veel leden geven hun tienden contant in de bekende tiendenzakjes. In Huizen geeft men op één sabbat in de maand aandacht aan dit onderwerp . Op deze sabbat worden de tiendenzakjes door middel van een collecte opgehaald. Door dit een plaats te geven in de eredienst worden de leden veel meer bepaald bij het geven van tienden. Het resultaat is dat per kwartaal het totaal gegeven bedrag duidelijk omhoog gegaan is. Veel van onze leden in Nederland geven hun tienden via een automatische afschrijving van de bank. Daar zijn we misschien wel het gevoel van het teruggeven aan God, mee kwijtgeraakt. We staan er immers helemaal niet eens meer bij stil, alleen misschien aan het begin van het jaar wanneer we onze automatische afschrijvingen moeten aanpassen.
Iemand vertrouwde mij laatst toe dat hij bemerkte dat in deze periode van economische crisis steeds meer leden bezuinigen op het betalen van tienden. Voor hem was dat de omgekeerde wereld. Hij gaf aan dat hij nog steeds gelooft dat als wij trouw zijn aan God, Hij ook ons trouw zal zijn en ons leven zal zegenen. Door te bezuinigen op het geven van tienden benader je het probleem van de verkeerde kant. Eerst God en de rest zal zeker gegeven worden, want Hij zorgt voor ons.
Ik denk dat hij een belangrijk punt heeft. Wij betalen geen tienden om aan onze kerkelijke verplichtingen te voldoen, maar wij geven aan God terug omdat Hij ons alles geschonken heeft. Dat is een Bijbels benadering. Tienden geven is een houding die onze relatie met God weerspiegelt. Niet meer en niet minder. Daar mogen we niet op bezuinigen!
Rob de Raad is predikant van Apeldoorn en Meppel, daarnaast is hij districtsvoorzitter van Midden Nederland.
