Amper had Peter Smetsers bij mijn vorige blog de afbeelding van Dumas’ Laatste Avondmaal geplaatst, of ik zag het schilderstuk in het echt hangen. Op Eerste Paasdag hadden mijn vrouw en ik via speciale connecties de gelegenheid om het vernieuwde Rijksmuseum te bezoeken. Ik hoef u er niets over te melden, want dat doen de media uitvoerig. Het is inderdaad heel mooi geworden.
Inmiddels is er op mijn verzoek een twitter account #voorzitterNUC (https://twitter.com/VoorzitterNUC) voor me aangemaakt. Alleen ben ik zodanig ‘verslaafd’ aan het blog schrijven dat het twitteren er nog niet van gekomen is. Ik vertel liever een verhaal, dan met grote regelmaat allerlei dingen te roepen. Overigens valt het mij op dat na ruim vijf jaar bloggen, ‘mijn’ lezers zich nog niet hebben ‘gedeleted.’Â 
Hoewel het hoog tijd voor me wordt om ‘de boer op te gaan’ (management by walking around), blijft het bloggen een aardige manier om te vertellen over mijn voorzittersleven. Gisteren las ik een aardig artikel over leiderschap in de non-profit sector, waaronder de kerk valt. Er worden vijf manieren genoemd waarop je een organisatie kunt leiden. Vanaf betrokken lid tot full time leider. De topleider is degene die zich kenmerkt door bescheidenheid en de professionele wil om het beste te doen voor de organisatie (ook als dat een impopulaire maatregel zou betekenen). Het pleidooi is om je niet te laten leiden door het business model (wat is input en wat is output), maar meer hoe je over een langere periode de USP (Unique Selling Points) uit de verf laat komen. Voor de kerk betekent dit dat we met onze middelen op de meest efficiente manier de evangelie-verkondiging (‘de drie engelenboodschap’) handen en voeten geven. Het gaat erom dat mensen binnen en buiten de kerk aangetrokken worden tot de liefde van God. Dat mensenlevens worden vernieuwd. Zijn er dan helemaal geen meetbare doelen? Ja wel. Het is zeker wel te registreren als individuen en gemeenten nieuw elan krijgen. Wanneer blijkt dat optimisme, dienstbaarheid en de kwaliteit van leven toenemen.
Een vriend zei onlangs dat hij hij bij een mondelinge presentatie een aantal foto’s (o.a. van kunst) had geplaatst. Het versterkte zijn verhaal. Als het Rijksmuseum 10 jaar nodig heeft gehad om zich te vernieuwen, dan mogen we de kerk ook wat tijd gunnen. Niet om op onze lauweren te rusten, maar om gestaag te blijven bouwen aan kwaliteit van geloofsbeleving voor, door en met ons allen!
