Aan het einde van de jaarvergadering van de wereldkerk vorige week stond een vrouw uit Malawi op en vroeg zich af wanneer de dag aanbreekt dat vrouwen binnen de kerk gelijke rechten als mannen zullen ervaren.
Zij keek een aantal sprekers op het podium aan en zei: “u heeft de afgelopen dagen regelmatig geciteerd uit de boeken van mw. Ellen White. Is het u ontgaan dat zij een vrouw was?” Zij verbaasde zich erover dat Ellen White wordt geaccepteerd als een belangrijke pionier terwijl heden ten dage de rol van de vrouw, zeker in de regio waar deze gedelegeerde vandaan komt, zo beperkt is.
Een paar dagen ervoor deed een staffunctionaris van de Trans Europese Divisie (TED) in een kleiner groepsverband de suggestie dat we in de komende tijd zouden moeten gaan werken aan de gelijkstelling van vrouw en man op het gebied van leiderschapspositie binnen de kerk. In de huidige statuten van de kerk wordt het voorzitterschap van een unie of divisie voor behouden aan diegenen die een bepaalde ordinantie hebben ontvangen. “Waarom kunnen we er niet voor zorgen dat vrouwen deze leiderschapsrol kunnen ontvangen?” vroeg de bovengenoemde stafmedewerker zich af.
Het lijkt me geen verkeerde invalshoek. Onze divisie (TED) viel tijdens de jaarvergadering van de wereldkerk (gelukkig) op toen duidelijk werd dat van alle 13 divisies alleen de onze een vrouwelijke algemeen secretaris heeft. Kunnen de statuten niet zo verwoord worden dat ook het voorzitterschap wordt opengesteld voor vrouwen? Dit lijkt me geen onbegaanbare route en deze weg kan ingeslagen worden ongeacht de uitkomst van de studie commissie van de wereldkerk die zich (opnieuw) buigt over de inzegening (ordination) van de vrouw tot het predikambt.
Met het nieuwe kabinet heeft Nederland nog geen vrouwelijke premier gekregen. Maar de spelregels van het minister-president zijn in ons land maken dat niet onmogelijk. Het lijkt me een goede zaak dat de kerk het ook mogelijk maakt dat een vrouw een toppositie kan innemen. Deze deur moet worden geopend. Want God zendt zijn Geest op ‘zonen én dochters’! (Joël 3:1).
