Zo nu en dan zal één van de predikanten in het veld een gastblog schrijven. Deze keer schrijft Guisèle Berkel-Larmonie. Zij is de kersverse predikant van Leiden en Den Haag.
De combinatie van moederschap, predikant-zijn en de andere petten die ik op heb, brengt weleens onmogelijke situaties met zich mee. Zit ik op schrijfcursus, hebben de kids uitlogeer-vakantie en heeft manlief het rijk voor zich alleen om te plannen wanneer de nieuwe kozijnen kunnen komen! Tussen het vele geregel in, is er nauwelijks tijd om straks te kijken wie het nou het meest naar zijn zin heeft (gehad)? Ik, met mijn mede-penners omdat ik creatief bezig ben met aardige mensen en lekkere hapjes? Manlief die lekker zijn eigen pizza’s op kon peuzelen en niet alles hoefde te bespreken met Mrs. Control? Of de kids die konden ravotten met vriendjes die ze veel te weinig zien? We zullen het straks wel horen, als we (lees: moeders en kinders) vertellen wat we allemaal hebben uitgespookt.
Nu is het dus rustig, maar straks niet meer: afbouwende taken in een paar gemeentes; opbouw naar volle taken in gemeente Den Haag, Paasprogramma Zoetermeer en andere zaken. Ik hou van mijn werk, maar deze rustige(re) dagen op de schrijfhei zijn welkom in de buzz van deze periode. Het is leuk vertoeven in het predikantschap, maar aanpoten is het wel. En als de auto volgende week naar de garage moet en over de twee weken de kelder gedicht moet worden dan zijn worden ook nog logistieke uitdagingen in de brei gegooid.
Plannen is dus ‘key’! Omdat ik anders nooit mijn kantoortje (ja, ik krijg een kantoortje) ingericht krijg, mij niet kan voorbereiden op de twee Bijbelstudies en drie vergaderingen van komende week en ik never-nooit de boodschappen in een schoon huis kan halen om het weekend goed door te komen. Het aanpoten is soms dus net oorlogvoeren: niet alleen de aanvallen en verdedigingen plannen, maar ook ervoor zorgen dat de soldaten kunnnen eten en korvee kunnen uitvoeren. In de psalmen is er veel aanmoediging voor oorlogvoeren. En God rust daarbij toe. Voor God ook flink aanpoten, met al die verschillende uitdagingen van verschillende mensen en situaties. Ik vraag me af of er ook ‘daarboven’ zo genoten wordt van de besonges; of de agenda-die-zo-bol-staat ook met highlights hier en daar ‘leuke’ drukke dagen kent.
Dit leventje doe ik nu bijna 2 jaar. En toch doe ik het nu ietwat anders dan voorheen. Vergeleken met vorig jaar, staat dit jaar de zomervakantie er al ingepland bij mij. Met voortschreidend inzicht gaan we er straks lekker even tussenuit. Zo’n beetje als Gods melding van een paradijselijk verblijf in de Bijbel, welzijn en rust waar wij naar uitkijken, doe ik nu even precies dat: vooruit kijken. Heb ik van de Grote Baas geleerd; hoop houdt de moed omhoog en hoop doet leven, ook midden in de drukte!
