Toen ik vanmorgen om half acht met de hond de achtertuin uitliep kwamen we in soort droomwereld terecht. Boven de singel – die achter ons huis loopt – hing een dikke nevel waardoor zonnestralen een weg probeerden te banen. Twee minuten later liepen we langs de polder waar boven de sloten een zelfde tafereel zichtbaar was. Als er dan ook nog een zwaan zich in het decor manifesteert, is het feeërieke tafereel compleet.
Mijn wandelingen met de hond aan de rand van de stad en door de polder tussen Leiden en Wassenaar zal ik gaan missen als we binnenkort verkassen naar het midden van het land. Eigenlijk is de natuur elke keer weer anders. De konijnen die door het veld zigzaggen, de tureluur, de fuut en natuurlijk de paarden en koeien. Aan de horizon is een lint van geel, rood en grijs. Oftewel de voortdurende stroom van treinen, waaronder de Thalys van Amsterdam naar Parijs. Verder wordt de horizon bepaald door een aantal hoge Haagse flatgebouwen, zoals “De Strijkijzer” naast NS station Hollands Spoor. Twintig jaar hebben we met plezier gewoond in de Leidse regio en door een plotselinge snelle verkoop van onze woning leven we nu te midden van dozen en nog eens dozen. Over ruim twee weken staat de verhuiswagen voor de deur. Het zal mijn reistijd naar het uniekantoor zodanig inperken dat ik dagelijks twee en half uur tijdwinst krijg.
Ik bewonder hoe Els deze wisseling van panelen ondergaat. Zij wordt snel sterker maar heeft uiteraard nog rust nodig. Toch presteert zij het om heel gestructureerd het inpakken ter hand te nemen. Inmiddels heb ik veel, heel veel weggegooid wat ik in de loop der jaren heb bewaard.
Als ik kijk naar de komende twee maanden staat niet alleen de verhuizing op stapel. Ook het Grote Opdracht Festival en de Camporee tijdens het Hemelvaartsweekend komen eraan. Het is mijn voornemen om zoveel mogelijk van deze belangrijke dagen binnen onze kerk bij te wonen. Op de sabbat tijdens het “Wees Zout” gebeuren wordt er een preek van mij verwacht. Verder staan er twee huwelijken in mijn agenda. De nodige voorbereidende gesprekken hebben al plaatsgevonden.
Eén bruidspaar laat hun feest plaatsvinden in Frankrijk. Dat betekent dat ik medio juni naar de zuiderburen zal afreizen, met het geluk dat ik de dienst gewoon in het Nederlands kan houden. Er is dus geen woord Frans bij!
Als ik ben teruggekeerd kan ik mijn koffers klaar laten staan om een paar dagen later richting Atlanta te vliegen, waar het vijfjaarlijks congres van de wereldkerk zal starten op 23 juni.
Met voldoening en dankbaarheid kijk ik terug naar het Tussentijds Congres van afgelopen zondag en ook hoor ik heel goede berichten over het Jeugdcongres van de dag daarvoor. Ik ben blij dat onze jeugdsecretaris zelf de preek heeft verzorgd. Toch nog een ‘voordeel’ dat de buitenlandse gastsprekers door de aswolk verhinderd waren. Ook de evangelist uit Amerika die de afgelopen week een seminar zou leiden in Almere kon niet komen. De plaatselijke predikant, dr. Andrews Ewoo, heeft zijn plaats met grote tevredenheid ingenomen. We hebben veel getalenteerde sprekers in ons midden!
Morgen is een spetterende dag met meer dan vijfhonderd kinderen op de Kids Rally. Chapeau voor Clair Sanches-Schutte die ondanks een tekort aan ondersteunend personeel toch weer zo’n dag ten tonele voert. De adventkerk leeft en bruist. Collega Jurrien den Hollander zal de spreker zijn op deze dag. Zoals de zon ons verwarmt, zo willen wij als christenen de warmte van Gods liefde kenbaar maken. Morgen zal ik tussen de koorklanken door mijn preek in het Engels brengen bij de Ghanese broeders en zusters. Misschien doe ik voor de verandering m’n Ghanese uitrusting aan, tenzij dat al is ingepakt…
