Op sabbat (zaterdag) 6 februari vierde de gemeente Rotterdam Noord een doopdienst. Op die dag kozen Naomi Doudeijns (16), Betty Gomes dos Santos (26), Zilanda Vieiera Pereira (28) en Orlanda Klassie (39) er voor familie en vrienden voor om Jezus te volgen.
Huiswerk maken
Voor Naomi begon het allemaal in december. ‘Ik was op een zaterdag mijn huiswerk aan het maken, maar het ging niet echt goed’, schrijft zij. In plaats van zich te kunnen concentreren op haar huiswerk, waren haar gedachten ineens bij dopen. ‘Ik vond het echt raar, want ik dacht daar nooit echt over na, maar op die zaterdag kreeg ik […] het gevoel om me te laten dopen.’ Dit tot grote blijdschap van haar moeder. Samen gingen zij naar ds. Dwight van Ommeren, die Naomi adviseerde bijbelstudie te volgen. ‘Echt, geweldig’, vind ze, ‘want zo kom je meer te weten over de Bijbel.’ En nu kan ze wat ze heeft geleerd aan andere mensen doorgeven.
De juiste plek
Betty bezocht de kerk in Rotterdam Noord voor het eerst tijdens een doopdienst. ‘Ik was diep geraakt en wist dat ik dit ook wilde’, schrijft zij. Ze volgde toen al bijbelstudie. Hoe het kwam weet ze niet meer precies, maar de bijbelstudies stopten en ze bezocht de kerk niet meer. Tot een sabbat in 2014: ‘[Ik] dacht, ik ga vandaag naar de kerk.’ Vanaf dat moment verdiepte ze zich, meer dan eerst, in het geloof. Betty is katholiek opgevoed, maar had daar nooit een goed gevoel bij. Toen ze in Rotterdam Noord in de kerk kwam ‘voelde het heerlijk’. Door haar bijbelstudie is ze ervan overtuigd dat ze op de juiste plek zit.
God is altijd bij me
‘Ik heb altijd geweten en gevoeld dat [God] bestaat’, schrijft Zilanda. Ongeveer tien jaar geleden kreeg ze meer interesse in de Adventkerk, op de Kaapverdische eilanden. Haar tante, die de Adventkerk al 40 jaar bezoekt, adviseerde haar een Bijbel te kopen en zelf op onderzoek uit te gaan.
Dat deed Zilanda. Op 6 februari heeft ze met volle zekerheid voor God gekozen. Ze koos ervoor om zich in Nederland te laten dopen. ‘Steeds meer mensen in mijn omgeving [zagen] veranderingen [in mij] waardoor zij nieuwsgierig werden.’ In haar zoektocht naar God, denkt Zilanda, heeft zij haar karaktereigenschappen mooier weten te maken. ‘Ik hoor ook vaak dat ik onder verschillende omstandigheden heel rustig kan blijven. Dit kan ik omdat ik weet dat God altijd bij me is en altijd meekijkt.’ Haar tante reisde af vanuit Kaapverdië om bij de doop te zijn.
Voorbeeld voor het gezin
Orlanda hikte al jaren tegen de beslissing aan. ‘Er was altijd wel een excuus om het uit te stellen. In mijn belevingswereld was ik namelijk al een kind van God.’ Bovendien houdt zij er niet van in het middelpunt van de belangstelling te staan. Doop is dus best intimiderend.
Voor Orlanda kwam het keerpunt toen zij een gezin kreeg. ‘In mijn hart wist ik al dat ik een kind van God was … Ik heb echter een man die niet gelovig is[.]’ Haar kind probeert ze op te voeden met God, dat ziet zij als haar verantwoordelijkheid in het huishouden. Zij hoopt een voorbeeld te zijn in haar gezin van hoeveel liefde God voor mensen heeft. ‘[E]en ieder van ons [is] welkom, hoe lang het ook duurt om deze keuze te maken.’
