Zal ik schrijven over het nieuwe boek van dr. Post welke binnenkort zal verschijnen? Het boek heeft de prikkelende titel “Godsdienstvrijheid en gelijkheid”? Of zal ik ingaan op een opmerking die ik vanmorgen bij de vergadering van het CIO (Contact Inzake Overheid) hoorde, nl. dat zo hier en daar in het (politieke) debat met godsdienstvrijheid iets heel anders bedoeld wordt dan scheiding van kerk en staat: godsdienstvrijheid zou vrij (los) van godsdienst betekenen (…!)?
Of zou ik iets zeggen over het Prinsjesdagontbijt afgelopen woensdag in Zeist, waar we met een kleine delegatie van het uniekantoor naast de burgemeester van Zeist aanschoven voor een croissant en een inspirerend verhaal van ds. Ron Spoel? Waarbij de burgemeester in zijn toespraak (het is dan nog geen acht uur in de ochtend) aangeeft dat hij verbindend wil werken. En als ik me al herken in dit talent, voel ik dat des te meer als later iemand reflecteert op deze gave door te zeggen dat het werken aan verbindingen tussen mensen eigenlijk laat zien dat je als verbinder de mensen ten diepste tot hun recht wil laten komen. Zou ik in deze blog daar verder over doorgaan?
Achterom kijkend naar deze week denk ik aan een artikel in de krant waarin wordt geschreven over de ‘credocrisis’ in de Westerse kerken terwijl het christendom elders in de wereld triomfeert. Overigens wordt in datzelfde artikel vermeldt dat het ‘triomferende – niet westerse – christendom’ zich ook in ons land manifesteert: er zijn maar liefst 1200 niet westerse gemeenten in Nederland.
Gelukkig kent onze kerk ook behoorlijk wat leden van niet westerse oorsprong. De ontmoeting van Nederlandse kerkleden met niet westerse leden laat zien dat het mogelijk is om naar elkaar toe te ‘integreren.’ Ook hier is genoeg verder over te melden.
Wat ik eigenlijk wil zeggen, kort en goed, nu deze week zich oplost in de rust van de sabbat is dit: ds. Walter Scragg (84) is overleden. Hij was van 1975 tot 1983 divisie voorzitter in onze regio. Bovendien heeft hij leiding gegeven aan de Adventkerk in de divisie van de Pacific (Australië en regio), het internationale radiowerk en was hij jarenlang hoofd van het communicatie departement van de wereldkerk. Hoewel ik hem slechts een paar keer heb ontmoet, zei de foto van de week van hem en zijn vrouw, precies wat ik al vermoedde: een pastor in hart en nieren. Een aimabele man die als een herder de kerk heeft verzorgd en geleid.
Dát vind ik het nieuws van de week, nl. dat het de kerk (plaatselijk, regionaal en internationaal) goed past als zij wordt geleid door mensen met een groot herdershart.
