Anneke werd in Groningen geboren. Ze leerde Jezus kennen binnen de gereformeerd vrijgemaakte traditie, maar bleef rondlopen met de vraag waarom God niet van haar hield.
Na veel gesprekken over geloof, dood, veiligheid en liefde kon Anneke deze negatieve vraag omzetten in een positief antwoord. In haar doopdienst, op 13 oktober 2013, kon zij zeggen: God houdt van mij. Ze was een kritisch meedenker en actief in de sabbatschool. Het belangrijkste: de kerk was haar thuis, de leden haar familie. Ze ervoer in de kerk de warmte en liefde die ze lang had gemist.
De kerk was haar thuis, de leden haar familie
Annekes leven was zowel geestelijk als fysiek moeilijk. Daarom putte zij kracht uit Johannes 11:25, waarin Jezus zich de opstanding en het leven noemt. Anneke had door Jezus haar symbolisch Bethanië (huis van ellende) achter zich kunnen laten, en wilde nieuwe stappen zetten.
Helaas werd zij door een hersenbloeding en hartstilstand getroffen. Anneke was een vrouw met een groot geloof, dankbaar en blij als mensen wat voor haar deden. Ze was ook recht door zee, kritisch als haar iets niet zinde. Maar bovenal was ze uiterst zorgzaam, behulpzaam en gezellig.
Zij keek uit naar die dag waarop Jezus haar fysiek zal laten opstaan. Het beeld van een hel na de dood had voor haar plaatsgemaakt voor een beeld van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Dé plek, waar Bethanië, de ellende van de hele wereld, definitief voorbij is.
