Wim was de grondlegger van de gemeente Enkhuizen. De speciale dienst van het 45-jarig bestaan van de gemeente, op 25 november, kon hij wegens zijn gezondheid niet bijwonen. Zijn overlijden kwam kort na de jubileumdienst, die meteen ook de afscheidsdienst van Enkhuizen was.
Wim maakte veel mee in zijn leven. Hij liet zich daar niet door beperken: hij was een man vol humor. Toen Wim 13 jaar oud was, werd zijn vader in Harlingen opgepakt door de Duitsers vanwege zijn rol in het verzet. Wims wensen en verlangens voor de beoogde studie en baan liepen anders. En hij sloeg zich erdoorheen. Hij pakte zijn leven keer op keer op.
Zijn leven kenmerkte zich door ziekte: hartfalen, diabetes, versleten knieën, trillende handen, borstkanker, een zwakke gezondheid Hij ging ermee aan de slag en was punctueel. Hij verzorgde zijn geliefde Dettie, terwijl hij zelf ook niet jong meer was. Hij liep er niet in vast. Wim keek midden in het lijden uit naar wat komen gaat: een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid heerst.
