Vorig maand had ik het voorrecht om de allereerste blog te schrijven voor @vent. Ik moest een foto leveren waarin ik over mijn eigen blog diep in de ogen van de lezer keek, en natuurlijk de blog zelf. 200 woorden over Kerst. Ik heb het maar over een vliegdekschip gehad. Tja, je weet het, Tom blijft Tom.
Nu dat het bijna de laatste dag van het jaar is, ben je geneigd om terug te kijken. Zeker gezien de taken die ik deze week doe: bundelen en ondertekenen van de notulen van het Algemeen Kerkbestuur en het Dagelijks Bestuur, invullen van de dienstkaarten van alle medewerkers, afmaken van de administratie om het jaar af te sluiten — allemaal van die terugdenktaken.
Terugdenkend dan, was dit een spannend jaar. Ik kreeg een nieuwe taak voor de kerk en de Heer. Eerst even flink wennen: ben ik de secretaris? Help! Maar al gauw slapeloze nachten, veel vergaderen, lange dagen, veel zakenreizen. En helaas nog meer uren werken dan toen ik predikant was.
Maar vooral veel schrijven. Als de gezegde ‘wie schrijft blijft’ klopt, dan is secretaris worden de beste manier om te blijven. Gelukkig hou ik erg veel van schrijven. En hou ik erg veel van mijn nieuwe baan.
Als ik zo terugkijk, dan was 2013 weer een heerlijke zegen van de Heer!
