Het gebeurde deze week. In een groep van zestien personen stonden vier rollen toiletpapier. Iedereen werd gevraagd zoveel velletjes toiletpapier te nemen als ze wilden. Ik zag iemand behoorlijk uitrollen … Waarvoor is het bedoeld? Dat maakt niet uit. Ik neem er een aantal en denk dat het van pas kan komen om mijn neus te snuiten. Dan volgt de opdracht om in een kleine groep van twee of drie personen voor elk velletje toiletpapier een uitdaging in je werk te noemen. Aangezien de tijd bijzonder beperkt is, kom ik met twee. Er is amper tijd om er over na te denken. De eerste twee uitdagingen die in mijn werk naar voren komen – en hetgeen ik in mijn groep heb genoemd zijn deze:
(1) de Adventkerk in Nederland groeit – dat is goed nieuws. De uitdaging is niet alleen te kijken naar de groei, maar om juist oog te hebben voor situaties waar geen groei of juist teruggang is. Waarom voelen leden zich soms niet meer thuis en waarom verlaten broeders en zusters onze gelederen? En wat kunnen wij er aan doen om dit te veranderen?
(2) we belijden met de mond dat we als kerk een ‘priesterschap van alle gelovigen’ zijn – dat betekent dat een ieder een rol heeft. Niet alleen de predikant of de ouderling, maar ieder lid heeft een taak, niemand uitgezonderd. Wat doen we eraan om ieder lid voldoende toerusting te geven zodat werkelijk een ieder zijn of haar door God gegeven gave aanwendt?
Ik vond het een interessante oefening – juist misschien omdat het maar een paar minuten duurde. Veel tijd om na te denken had ik niet. En deze twee uitdagingen kwamen bij mij naar boven. Als Landelijk Kantoor hebben we een taak hierin – en wat ziet u als uw mogelijkheden om een steen(tje) bij te dragen ten aanzien van deze twee uitdagingen? Wat is uw cadeau vandaag aan de kerk?
Wim Altink
