Daar zit je dan met 700, ja zevenhonderd, mensen in één grote zaal. Zevenhonderd mensen die hier allemaal op eigen kosten zitten. Zevenhonderd mensen die honderden euro’s uit hun eigen portemonnee hebben betaald om twee dagen in deze zaal te zitten. Behalve Hans Ponte en ik; wij zitten hier op kosten van de Amerikaanse organisatie.
Waar zit ik? Ik zit bij The One Project. Wat is dat, vraag je. Dat vroeg ik me ook al af. Mensen die ik goed ken zijn het erover eens: het is supergaaf. Dus ik ben blij dat ik het een keer in zelf mag meemaken. Ik dacht, weet je wat, ik schrijf wat voor de rest van Nederland, dus bij deze.
The One Project is in het leven geroepen door een aantal predikanten van onze universiteiten. Predikanten die dag in, dag uit pastoraat geven aan jongelui. Een aantal predikanten die dichtbij een burnout waren. Die zich afvroegen: waarom doen we dit alles? Waarom werken we voor deze kerk? Welk nut hebben we?
Ze sloten zich op in een hotel, om elkaar te counselen. Na twee dagen waren ze eruit: Jezus is alles. Ze hadden een nieuwe reden voor hun leven, ze hadden hun inspiratie weer ontdekt: Jezus is alles.
Zoals het hoort bij evangelisten, wilden ze dit goede nieuws delen. Ze wilden anderen ook inspireren om hun leven opnieuw aan Jezus te wijden. Ze wilden anderen ook opsluiten in een hotel zodat zij weer sterker uit die kamer kwamen vol met Jezus.
En zo werd The One Project geboren.
Meer volgt.
