Dit blog van proponent-predikant Ronald Balk verscheen eerder in @vent.
Taal, ik ben er de laatste tijd helemaal druk mee. Ik kan er niets aan doen, maar taal is prachtig. Het leeft, het vertelt, het zegent en het vloekt, en altijd doet het wat met je. Van iets simpels als een boodschappenlijstje tot zoiets moois als een huwelijksaanzoek, waar zouden we zijn zonder taal?
Taal leeft, en daarmee bedoelen we dat het gebruikt wordt en zich ontwikkelt. Een mooi voorbeeld hiervan vond ik premier Rutte in de dagen na de recente vliegramp. Hij riep ons op om ‘te waken voor concludente uitspraken’. Concludent, voor mij was het nieuw, geweldig!
heb je naaste lief als jezelf, en God boven alles
Toen ik laatst op het Landelijk Kantoor van de kerk was, kwam dit fenomeen ook ter sprake, vernieuwing in de taal. En we waren het erover eens dat niet alle veranderingen even fraai zijn. Zo ontstond het idee dat we allemaal één archaïsch woord moeten redden. 
‘Ik’, zo gaf degene aan met wie ik stond te praten, ‘ik ga het woord ‘archaïsch’ redden.’
Ik wil bij dezen het woord ‘wellevendheid’ in ere herstellen. Voor mij is wellevendheid de dingen die je doet met zorg, liefde en respect doen. Aandacht hebben voor wat goed is voor de ander. Wellevendheid. Misschien mag je het ook wel samenvatten met: ‘Heb je naaste lief als jezelf, en God boven alles.’
