Hans Ponte, mijn reisgenoot naar Seattle, wees me erop dat ik mijn vorige blog ‘Sleepless in Seattle’ had moeten noemen. Dat was een inkoppertje natuurlijk. Bij deze maak ik het goed met Sleepless in Almere. De slapeloosheid gaat blijkbaar beide kanten op. Om 4 uur was ik wakker en kon absoluut niet meer slapen. Niet zo’n ramp natuurlijk, want ik heb altijd wat te doen. Zoals blogs schrijven.
Vanuit Almere mag ik dan een laatste keer (lees ook deel 1 en 2) reflecteren over The One Project. In de weken voorafgaand aan onze reis spraken Hans en ik meer dan een paar keer over waarom we ‘extra’ werk zoeken. We hebben besloten on The One Project ook in Nederland te organiseren, en daarbij hoorde de reis naar Seattle. Door de drukte gingen we zo kort mogelijk, wat nog extra vermoeiend was. We zeiden tegen elkaar dat we gek waren etc. etc.
In het vliegtuig terug hadden we het er weer over, en we waren het eens: naar The One Project gaan was geweldig.
Het was ongelooflijk inspirerend om samen met al die mensen na te denken over het geloof en welke rol Jezus daarin speelt. Het was ook super om kritisch te kijken naar verschillende aspecten van het adventisme (sabbat, toekomst, openbaring, etc.) en daarin de rol van Jezus te benadrukken. Ik heb ervan genoten om samen met mijn broeders en zusters na te denken welke rol het geloof écht speelt, en niet gewoon de standaardzinnen en platitudes van de sabbatschool te herhalen.
Ik ben trots dat de kerk zulke evenementen organiseert.
