Blog deze week door Wim Altink.
Mijn schoonzus, Lydia, die de schrijfcursus geeft – zie het bericht ‘tanden erin’ op deze site – laat het duidelijk weten: als je wilt schrijven, moet je lezen. Er is geen andere weg.
Alleen door te lezen kom je nieuwe woorden, nieuwe uitdrukkingen en onverwachte wendingen in de taal tegen. Zo las ik vandag het Boekenweekgeschenk van dit jaar geschreven door Tom Lanoye en was blij verrast met zijn poetisch taalgebruik. Verder begon ik met “Nood breekt wet” van David van Bodegom en gaat over een tropenarts in Ghana. De eerste 100 pagina’s vervelen niet, ik hoop de rest van het boek ook niet. Zo moet de jonge arts aan een patient vijf getallen noemen. Met minder neemt de patient geen genoegen. Het gaat om de lotto, en de arts heeft een bovennatuurlijke aura, dus…Weken later staat er iemand in het duister met een vetgemest varken in de armen op de arts te wachten. De arts moet het aannemen. Onwennig neemt hij het varken over. Als dank voor de lotto, die de patient de derde prijs opleverde.
Zo dadelijk zal ik het rondje van blogs van schrijvende collega’s langs gaan.Bert Nab, Gerard Frenk, Reinder Bruinsma en daar is sinds kort Joris v.d. Ploeg bijgekomen. Ook Joanne Balk en Lydia Lijkendijk schrijven met vaste regelmaat hun blog.
Soms vraag ik me af of het zin heeft om mijn gedachtenspinsels aan het web toe te vertrouwen, maar er is eigenlijk altijd wel een opmerking of reactie nadat m’n blog is geplaatst. Ik houd me aan het adagium “wie schrijft, die blijft.”
En een goede stimulans om te lezen. Sowieso een must voor een predikant. Want toen ik destijds het vak Preekkunde volgde op het toenmalige seminarie Oud Zandbergen werd hetzelfde gezegd, als waar ik zonet mee begon, maar dan in een variatie. “Als je niet leest, dan moet je ophouden met preken.”
Lezen, lezen, lezen.
