Een blog van ds. Bert Nab dat eerder ook verscheen in @vent 02.
In de kerk willen we graag optimisme uitstralen. Dat komt goed uit, want ik vind mezelf best een optimistisch mens. Iemand die redelijk blijmoedig in het leven staat, ziet sneller de zonnige kant van zaken dan iemand die er wat negatiever tegenaan kijkt. Ben ik dan altijd optimistisch?
Meestal valt er meer te lachen dan te sippen
Dat valt ook wel mee (of tegen), want ook ik zie nog weleens leeuwen en beren op de weg. Ik kan best piekeren over mogelijkheden en verzoeken die bij mij voorbij komen. Soms ben ik ook gewoon een twijfelaar en heb moeite knopen door te hakken. Maar tegelijk blijf ik nooit lang
in de sipmodus hangen. Ik denk dat ik er gewoon de persoon niet naar ben om lang boos of negatief en pessimistisch te blijven.
Nou wordt er ook gezegd dat je de gemoedstoestand vaak van iemands gezicht kunt aflezen. Op die regel zal ik dan wel weer de uitzondering zijn. Mensen vinden namelijk vaak dat ik een wat norse gezichtsuitdrukking heb. ‘Ben je boos?’, is een vraag die mij op gezette tijden gesteld wordt. Meestal kan ik mijn gesprekspartners er vrij snel van overtuigen dat dat totaal niet het geval is.
Meestal valt er meer te lachen dan te sippen. Gelukkig is dat ook in de kerk zo en mogen we vol goede moed en met de nodige dosis humor onderweg blijven met elkaar. Ben toch wel benieuwd hoe ik er voor mijn omgeving uitzie als ik een keer echt boos ben …
