Vanmorgen tijdens de dienst in de gemeente Rotterdam-Noord – waar ik voorging – was er tijd ingeruimd voor gezamenlijk gebed. In groepjes van twee, of drie personen werd er uitvoerig aandacht gevraagd voor de zieken, de uitdagingen in Rotterdam en het komende uniecongres. Het doet me goed als de gemeente zo onbevangen, eerlijk en open met elkaar bidt. We praten toch al gauw over bijna 200 personen. Er is ook een unie gebedsteam van gemeenteleden die verspreid over het land wonen. Van de kop van Groningen tot het zuiden van Zeeland. Via e-mail houden we contact met elkaar. Bovendien is er elke maandagmiddag van 13.30 tot 14.00 uur een bidstond op het uniekantoor en dat staat open voor alle uniemedewerkers. Morgen is één van onze laatste vergaderingen van het Algemeen Kerkbestuur. Het spreekt voor zich dat we dan ook met gebed starten.
Dit zijn geen verplichte tradities vanuit het verleden. We zoeken de aanwezigheid van de Levende. We zoeken de richting en wijsheid van de Eeuwige. Alle facetten van Zijn werk en Koninkrijk binnen de gemeente en de unie hebben hun plaats en vallen op hun plek. Zoals puzzle stukjes.
Een congres – zoals het onze over een paar weken – kan slechts een paar dossiers aan. Dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven. Je kan niet 10 grote onderwerpen tegelijkertijd aan. Ik geloof dat de Geest ons zal leiden om de onderwerpen die nu aandacht behoeven in het juiste verband aan de orde zullen komen.
Alles hangt met alles samen en er is slechts Eén die echt het geheel kan overzien. Zijn oog en wijsheid is daarom onmisbaar. Bidt en dankt daarvoor!
