Lena was een sterke, wijze vrouw die oog had voor haar kinderen, kleinkinderen en de mensen om zich heen. Toen ze in Limburg woonde leerde ze haar man, Roel, kennen. Ze was heel blij met haar huwelijk en met Roels twee dochters.
Lena hield van rozen, maar haar leven ging niet altijd over rozen. Ze had problemen met haar gezondheid en er waren donkere periodes in haar leven. God stond haar in die tijden bij. Samen met haar man was ze een trouw kerklid. Ze werkte mee aan de Dorcas, opende haar huis voor gebedsbijeenkomsten en bracht veel sabbatmiddagen door bij bevriende gemeenteleden. In haar jonge dagen hielp ze in de kerk bij de kinderen. Een vriendelijke en warme vrouw bij wie je je snel op je gemak voelde. Lena was zorgzaam en netjes, gauw tevreden en gek met kinderen. Op latere leeftijd kroop ze nog over de vloer met haar kleinkinderen, al kon ze daarna bijna niet meer overeind komen.
Het ging al een tijd niet goed met haar en begin december is zij verlost uit haar lijden. Ze laat een grote leegte achter in het leven van haar geliefden. Er waren veel mensen van binnen en buiten de kerk bij het afscheid.
