A.s. maandag viert Nederland Koninginnedag. De tijd dat ik met onze dochters op de Vrijmarkt zat, is voorbij. Ook het kijken naar ringsteken en zaklopen ligt achter me. Het spreekt met niet echt aan om a.s. maandag met de trein naar Amsterdam te gaan. Eigenlijk is het gewoon prettig om een vrije dag te hebben. En ik hoorde van de week ook al zeggen “lekker lang weekend.” Als ik zie hoe onze Koningin haar werk heeft opgepakt na het dramatisch ongeval van haar zoon een paar weken geleden, dan heb ik daar veel respect voor. Zij zal regelmatig met haar gedachten bij hem zijn en zijn gezin in Londen, en toch doet zij haar werk. Zij laat zien dat tegenslagen haar niet weerhouden om haar taak te blijven uitoefenen.
En dat is des te meer inspirerend gezien het feit dat zij reeds lang de gepensioneerde leeftijd is gepasseerd. Piloten stoppen met 56 jaar, maar onze 74-jarige vorstin blijft gerust in de cockpit zitten. Haar rol als bestuurder vervult zij nog steeds goed. Zij schuwt zich niet om op gezette tijden een visie voor Nederland neer te leggen en zij toont betrokkenheid in alle medelanders.
En haar visie op een open, sterk en tolerant Nederland komt vooral naar voren zonder woorden. Zoals nu. Geen toespraak over ‘geroepen tot een opdracht’ of iets dergelijks. Gewoon doen.
Het is geen overbodige luxe haar voorbeeld ons eigen te maken.
