Op deze vrijdagmiddag ging de bel van het uniekantoor. De bezorger van FedEx overhandigde mij drie pakjes. Nadat ik mijn handtekening voor ontvangst heb ik gezet, open ik één van de dozen. Ik vermoed dat een nieuwe editie van Adventist World (met maandelijkse magazine van de wereldkerk met een miljoenen oplage) is gearriveerd. En ja, mijn vermoeden blijkt juist.
Met veel plezier lees ik gelijk de column van Bill Knott, de hoofdredacteur. Ik sla de pagina om en zie een bericht uit Nederland. Het gaat over de lintjesregen van 30 april jl. waarbij de Koningin drie bekenden binnen adventistisch Nederland heeft onderscheiden. U herinnert zich wellicht dat Jan Kerssen, Dimitri en Magda Triantos Lid werden van de Orde van Oranje-Nassau. Het is prettig dat dit nieuwsbericht uit Nederland is opgepikt.
Nieuws is een bijzonder interessant fenomeen. We mogen in Nederland niet klagen met de nieuwsvoorziening. Er zijn genoeg kranten en sites tot onze beschikking. Tevens hebben we de media onder handbereik. Soms is nieuws voorspelbaar maar vaak ook niet (anders is het niet iets nieuws!). Van de week hoorde ik de bekende Haagse journalist Frits Wester bij Mart Smeets in Frankrijk aan tafel verkondigen dat de Koningin nu wel Mark Rutte als informateur zal gaan benoemen. Een verkeerd vermoeden. De volgende dag verschijnt Ruud Lubbers in beeld als degene die de vorstin naar voren heeft geschoven als informateur. Nu zorgt de parlementaire pers er wel voor dat we alle stappen in en rond het Binnenhof vlekkeloos kunnen volgen, maar hoe zit het met kerkelijk nieuws. Ja, er bestaan kranten met redelijk veel kerkelijk nieuws: het Reformatorisch Dagblad, het Nederlands Dagblad en Trouw.
Als het gaat om nieuws van ons eigen kerkelijk erf vinden we vaak veel dingen die zich om ons heen afspelen vanzelfsprekend. Toch is dat niet zo. Ik probeer als communicatie man van de unie nieuws te vergaren. Soms merk ik dat nieuws (een interessant seminar o.i.d.) locaal niet altijd als de moeite van het vermelden waard word ervaren.
Afgelopen zondag stond een groep ouders rondom een grote vrachtwagen op het terrein van Oud Zandbergen. Het is hartje zomer en weer is er een activiteit van de kerk. Jongeren bereidden zich voor om naar het kerkelijk scouting kamp in Finland te gaan. Hun bagage werd afgelopen zondag verzameld terwijl de scouts zelf afgelopen donderdagmorgen vroeg met Air Berlin vanuit Düsseldorf richting Helsinki zijn gevlogen. Toen ik het zondagse tafereel gadesloeg zei ik tegen mijn vrouw: “aan de activiteiten van onze kerk gemeten, zou je eerder zeggen dat we 50.000 leden hebben dan 5.000.”
Morgenochtend vroeg reizen we af naar Rotterdam. De orde van dienst werd mij al woensdag toegestuurd. Elke week zijn er tientallen, honderden mensen mee in de weer. Elke week (zomer en winter, vakantie of geen vakantie) heeft onze kerk in Nederland op 70 locaties een samenkomst. Dat is nieuws, die de nieuwsrubrieken niet haalt. Elke sabbat zijn er lieve mensen om aan kinderen en volwassenen de verhalen van de bijbel te vertellen en toe te passen. En zorgt iemand voor het licht, het open raam en een kopje koffie.
Laten we onze ogen openen voor wat er steeds weer – op alle dagen van de week overigens – door vele vrijwilligers aan kerkenwerk wordt gedaan. Niets is vanzelfsprekend. Lang niet alles wat we met elkaar in de kerk doen is van uitstekende kwaliteit. Het is goed om kritisch te kijken naar ons zelf. Maar laten we ook oog hebben voor de liefde voor de verspreiding van het goede Nieuws. En laten we blijven verhalen hoe dat goede Nieuws nog steeds mensen verrast, troost en aanspoort.
Alleen als we met elkaar dit blijven verhalen zal die onafgebroken lichtbundel van het geschreven woord die de wereld verlicht (zoals door Ellen White in een visioen waargenomen) werkelijkheid worden.
