Misbruik en (huiselijk) geweld gaan helaas niet aan kerken voorbij. Daarom startte het Kerkgenootschap der Zevende-dags Adventisten in 2012 het project Veilige kerk, om zo extra aandacht te geven aan een veilige kerkomgeving voor iedereen.
Veiligheid binnen kerken is een actueel thema en het kerkgenootschap gelooft dat dit een punt van aandacht moet blijven binnen de gemeenten. Op woensdag 10 december ondertekende de Adventkerk daarom, samen met meer dan twintig andere kerken, een verklaring waarin zij uitspreekt zich sterk te blijven maken voor een veilige omgeving. In totaal zullen zesentwintig kerken de verklaring ondertekenen.
Veiligheid moet een punt van aandacht blijven
De initiatiefnemer van de verklaring is de Raad van Kerken. Dit is een samenwerkingsverband tussen Nederlandse kerken en heeft met dertien leden. De Adventkerk heeft geen volledig lidmaatschap, maar is een associé van deze raad.
De kerken die de intentieverklaring tekenden beseffen dat een verklaring alleen niet genoeg is. De tekst is een basisverklaring, die binnen de afzonderlijke kerken verder wordt vertaald, uitgewerkt en getoetst. Dat betekent dat de uitwerkingen per kerk kunnen verschillen. Voor het Kerkgenootschap der Zevende-dags Adventisten heeft het ondertekenen van de verklaring geen gevolgen voor het project Veilige kerk. Wel laat het kerkgenootschap hiermee weer zien zich sterk te maken tegen misbruik en geweld binnen de kerk.
‘De kerk moet een veilige plek zijn voor jong en oud. Het ondertekenen van deze verklaring onderstreept dit’, zegt Madelon Comvalius, projectleider Veilige kerk.
De verklaring
‘De kerk hoort een veilige plek te zijn
– gezamenlijke verklaring van kerken in Nederland –
Kerken horen een plek te zijn waar mensen zich veilig kunnen voelen en waar ze veilig zijn: jong en oud, gemeenteleden/parochianen en bezoekers, vrijwilligers en beroepskrachten.
Wij, christelijke kerken in Nederland, erkennen dat die veiligheid ook in onze kringen in het geding was en is, dat ze voortdurende aandacht en preventie vraagt. De kerken nemen de nodige maatregelen.
We veroordelen alle vormen van grensoverschrijdend gedrag, waarbij in pastorale of andere relaties misbruik wordt gemaakt van macht. Met name denken we aan seksueel misbruik en geweld, dat kwetsbare, veelal jonge mensen voor het leven kan tekenen. Dit onrecht tegen de medemens noemen wij zonde: het is kwaad in Gods ogen.
We weten ons ertoe geroepen in eigen kring dergelijk misbruik tegen te gaan. Waar we het tegenkomen in pastorale relaties nemen we passende maatregelen. De slachtoffers ervan zeggen we onze betrokkenheid toe.
We achten het, ook jegens hen, onze plicht er alles aan te doen dat de kerk werkelijk voor ieder een veilige plek is.’
