Enige tijd geleden is mijn collega, Piet Sol, noodgedwongen verhuisd. Als gevolg daarvan stond er op ons kantoor een aantal dozen met boeken die hij op het nieuwe adres niet kon bergen.
Bijna alle boeken hebben nieuwe kasten gevonden. Niet alle. Van de week lag ineens Wiersinga’s Geloven bij daglicht op mijn bureau. Bij het doorbladeren kwam ik een citaat van Feitse Boerwinkel tegen uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Ik werd er door getroffen omdat het naadloos past bij het stuk Eenheid van de Adventkerk in Nederland, dat door het Algemeen Kerkbestuur als oproep aan alle adventgemeenten in Nederland is gestuurd. Het stuk is te vinden op deze website.
Ik parafraseer Boerwinkel: je kunt overheersend, antagonistisch en exclusief denken en spreken, waarbij tegenstellingen het meest op de voorgrond treden en beslissend zijn. De tijd waarin we nu leven vraagt om inclusief denken en spreken, dat wil zeggen een spreken en denken dat er principieel van uitgaat dat mijn welzijn niet verkregen wordt ten koste van of zonder de ander, maar alleen als de mens tegelijk het welzijn van de ander beoogt en bevordert.
Inclusief spreken en denken betekent niet dat er geen grenzen zijn en dat alles getolereerd wordt. Boerwinkel trok zelf heel concrete grenzen. Je pleegt verzet tegen alles wat laag en gemeen is. Je zwijgt niet, maar komt tussenbeide als een ander mens op welke manier dan ook beschadigd wordt. En, niet het minst belangrijk, je neemt je eigen overtuiging zo ernstig dat niet bij voorbaat alles van evenveel waarde acht. Boerwinkel: “inclusief denken is geen onverschilligheid voor de waarheid, (het) veronderstelt integendeel een hartstochtelijk zoeken ernaar (eventueel met felle discussies), maar altijd de ander als mens in zijn waarde latend.”
Met dank aan H. Wiersinga: Geloven bij Daglicht en F. Boerwinkel Inclusief denken
