Ik probeer positief te blijven. Tijdens deze conferentie waren er een aantal hoogtepunten, maar ook een groot aantal dieptepunten. Ik probeer niet te blijven hangen in de dieptepunten, maar me te richten op de hoogtepunten.
Het grootste hoogtepunt hier zijn de Hollanders. Hoewel alleen ik vanuit Nederland hier zit, heeft België Jeroen Tuinstra gestuurd (lees zijn ervaringen hier), en het Europese Hoofdkantoor stuurde John en Clair Sanches. Zo zitten we hier, inclusief Megen, met vijf Nederlanders. Het is heerlijk om te kunnen napraten met mensen die vanuit een vergelijkbaar perspectief naar deze zaken kijken. Het is heerlijk om na een erbarmelijke presentatie je hart te luchten.
Je hart luchten is soms echt wel even nodig. Soms heb ik het gevoel dat de mensen niet horen wat ze zeggen. Een van de advocaten zei: ‘We hebben veel minder problemen met arbeidsrecht in landen waar discriminatie van homoseksuelen in de wet is vastgelegd. Eigenlijk zou het veel beter zijn als er meer van die landen zouden zijn.’ Beseft hij dan wel dan dat hij pleit voor discriminatie? Beseft hij hoeveel hij anderen kwetst met zo’n opmerking?
Eén van de theologen zei dat we eerlijk moeten zijn tegen homoseksuelen, we moeten ze uitnodigen voor lunch na de dienst en tegen ze zeggen: ‘Ik hou van je, maar ik vind het een beetje walgelijk dat je homo bent.’ En dan zou je moeten glimlachen zodat mensen weten dat je van ze houdt …
Als je anderhalf uur lang zulke uitspraken aan moet horen, ben je blij dat je hierover kan praten met goede vrienden.
Je hart luchten is soms echt wel even nodig
Nu verwacht ik niet dat mensen met mij eens zijn. Ik besef dat ik als adventistisch theoloog, die niet gelooft dat homoseksuele daden zonde zijn, mezelf in een minderheid plaats. Een minderheid, die niet heel klein is. Ik verwacht niet dat mensen met mij eens zijn, maar blijkbaar verwachten anderen dat ik wél met hun eens zijn.
Toch waren er andere hoogtepunten naast de aanwezige Nederlanders. Dr. Fox, de man met de gaafste naam, ontkrachtte veel mythes over homoseksualiteit: homo’s zijn geen pedoseksuelen, homo-zijn is niet aanstekelijk, homo’s hebben niet kortere relaties, en homo-ouders leiden niet tot homo-kinderen. Hij vertelde dat ‘change therapy’, therapie waarbij geprobeerd wordt om van een homo een hetero te maken, twijfelachtig was en dat hij het nooit aan zou raden. Dit in tegenstelling tot wat toch een aantal mensen zeiden in de afgelopen dagen.
Dr. Landless, een mede-Zuid-Afrikaan, vertelde hoe geslacht en seksuele voorkeur biologisch heel variërend zijn. Hij vertelde ook dat er biologische verschillen zijn tussen hetero’s en homo’s. Oftewel, homoseksueel zijn is niet een keuze, maar een gevolg van (onderen andere) een aantal biologische factoren.
Dr. Oliver, verantwoordelijk voor gezinspastoraat bij de wereldkerk, was ook een hoogtepunt. Als kerk 
maken we een verschil tussen homo-zijn en homo-doen. Oftewel, je mag homo-zijn, maar we hebben liever niet dat je die identiteit omzet in homoseksuele daden. Hij gaf aan dat dat wel een beetje een vreemde afweging is. Moeten we dan aan homo’s vragen ‘heb je nog homogedaan van de week?’ Zo ja, zouden we dat dan ook niet aan ongetrouwde hetero’s doen? Dit mocht dan als klein kritiek gelden op deze keuzes van de kerk.
Al met al is er hier grote overeenstemming dat we eerst de liefde van Christus moeten laten zien, ook al zijn we het niet eens met de keuze van de individu. Dat is goed om te horen. Zelfs in landen waar homoseksualiteit bij wet verboden is, moeten wij als kerk sterk staan voor de fundamentele rechten van mensen. Rechten om te leven als kind van God.
Terugkijkend, hoewel dingen misschien niet zo ver zijn zoals ik (en veel anderen) dat graag zou zien, is dit een grote stap voor onze kerk. Samen, wereldwijd, staan we voor liefdevolle acceptatie van alle mensen. Ook het onderwerp van deze conferentie, homoseksuelen, die wereldwijd vaak gediscrimineerd worden, zullen wij accepteren met de liefde dat Christus toonde voor al zijn broeders en zusters.
Kijk, dat is dan toch nog een hoogtepunt!
