Van de vorige voorzitter van de Nederlandse Adventkerk is bekend dat hij een liefhebber van bokkenpootjes bij de koffie is. Ook ik houd van een goed gevulde koektrommel. Tijdens een overleg gistermorgen in de Raadszaal op het Landelijk Kantoor ontdekte ik dat enige aanvulling van de trommel wenselijk zou zijn. Ik weet mijn weg naar de voorraadkast te vinden en nam een pakje koekjes met chocoladestukjes erin mee. Ik maakte mijn collega’s erop attent dat de nieuwe aanwinst op tafel staat en vertelde er met een knipoog bij dat zij mijn ‘inbraak’ uit de voorraadkamer niet moesten melden bij de receptioniste, die daarover de regie voert. ‘Maar jij bent toch de baas … ’ hoorde ik iemand zeggen.
maar dat neemt niet weg dat wij samen adventist zijn
Dat brengt mij bij een interessante term die Ellen G. White vaak bezigde als zij sprak over de bevoegdheden van een voorzitter binnen ons kerkgenootschap. Zij hield niet van kingly power (soevereine macht) zodat een voorzitter allerlei zaken naar z’n eigen hand kon zetten. Toen er in 1901 een groep adventisten was in Amerika die voorstelde dat de voorzitter niet ‘president’ maar ‘chairman’ zou moeten heten, steunde Ellen White deze groep. Helaas heeft dit voorstel het niet gehaald, althans niet in de wereldkerk. In Nederland en enkele andere West-Europese landen is gelukkig gekozen voor de term voorzitter in plaats van president.
Toch bespeur ik soms de neiging dat we de kerk terugbrengen naar enkele personen, meestal leiders. Natuurlijk spreekt het voor zich dat ik over het algemeen als ‘gezicht van de kerk’ meer in de spotlights sta dan mijn medebroeders en -zusters, maar dat neemt niet weg dat WIJ samen adventist zijn. Wij met z’n bijna zesduizenden in Nederland laten zien wie de zevendedags-adventisten zijn!
dat is een groepsgebeuren, geen onemanshow. gelukkig maar
Als je de kerkorde van ons wereldwijde kerkgenootschap goed leest, dan zie je dat ‘het volk van God’ de kerk is. En afgevaardigden van dit volk van God bepalen beleid en vragen enkelen van hen om voor een periode de kerk in een dienende rol te leiden. Allerlei zaken die er toe doen (en ook die er minder toe doen) worden in onze kerk in kerkenraden, commissies en besturen besloten. Dat is een groepsgebeuren en geen onemanshow. En gelukkig maar.
Een voorzitter neemt initiatieven en geeft leiding, maar staat nooit boven de wet of degenen die hij leiding geeft. Geen kingly power, zelfs niet als het om de voorraadkast gaat …
