Deze week is aan me gevraagd om de blog van Wim Altink tijdens
zijn welverdiende vakantie (met zijn vrouw in Valencia) op te vullen, wat ik ook graag bij deze doe, met als thema:
Hoe ervaart iemand de chemie van taal: ‘
Mijn hele leven ben ik al gek op spreuken, uitspraken.
Het zijn vaak kernachtige korte zinnen, soms humoristisch en soms cynisch die complexe zaken op een eenvoudige wijze duidelijk maken.
Ze worden daarom ook veel gebruikt in toespraken en in debatten.
Een humoristische uitspraak (in het Engels ook wel oneliner) kan de spanning breken en gevoelige situaties een andere wending geven.
Een gevatte uitspraak blijft ook meestal voor eeuwig aan de persoon verbonden. Zelf heb ik wel eens een uitspraak die me zo maar te binnen schiet die ik dan maar te pas en te onpas gebruik.
Uitspraken die ik zelf heel erg kan waarderen en die ik ook met regelmaat gebruik komen meestal van personen met wie ik een nauwe band, of een zoals dat heet: een klik, heb of had. Deze chemie van de spreuken en oneliners kan gemakkelijk bijdragen aan een betere sfeer.
Maar juist ook doordat ze een kern van waardheid bevatten, leiden sommige spreuken gemakkelijk tot flinke ruzies.
Naast “Loesje” is “Visje” een voorbeeld die een goede bijdrage kan leveren aan de gemeenschap voor een
gezonde lach op ieders gezicht met oneliners.
Of zoals deze: Geloof in jezelf, maar maak er geen religie van.’ 😉
