Anton Berwald is vele jaren lid geweest van de gemeente Rotterdam-Zuid. Hij was serieus, betrokken en bereid iemand anders te helpen. Anton is twee keer gehuwd geweest. Zijn eerste vrouw, Annie, was uitbundig en vulde Anton aan met haar kordate manier van optreden. Hun geloofsleven werd danig op de proef gesteld toen bij Annie de gevreesde ziekte werd vastgesteld. En toch wist Annie op een voorbeeldige manier de strijd aan te binden en elke ontmoediging te pareren met geloof en vertrouwen. Anton verzorgde haar met hart en ziel.
Kaal en leeg
Wat kan de wereld er kaal en leeg uitzien als je geliefde er niet meer is. Die periode in Antons leven was een dieptepunt. Hij bleef echter God en de gemeente trouw. Rond die tijd nam hij het penningmeesterschap van de gemeente op en hij heeft dat vele jaren secuur en plichtsgetrouw gedaan. Na een tijdje kwam zijn tweede vrouw, Jannie Tromer, als toegewijde levensgezel in beeld. De donkere dagen werden weer lichter en Anton en Jannie werden een onafscheidelijk paar.Â
Bijzondere mentaliteit en humor
Er heerst in Rotterdam een bijzondere mentaliteit en humor, een sterke nestgeur. Verhuizen is dan een niet welkome gebeurtenis. Hoe goed het leven ook was in Rotterdam, Anton moest op den duur intenser verzorgd worden. Verzorgingstehuis Vredenoord in Huis ter Heide was een heel goede plek; daar werd Anton tot aan zijn overlijden liefdevol verzorgd. Anton werd begraven in Rotterdam-Charlois; de dienst werd geleid door Henk van der Kamp. Als laatste groet beseffen en geloven we: er komt een dag, niet gemaakt met mensenhanden, een dag waarop gebroken ogen weer zullen zien en geliefdes elkaar weer zullen omhelzen.
