In Advent 3 van dit jaar staat een verkorte bespreking van de nieuwe geloofspunten. Ruimte liet niet toe dat alle wijzigingen uitgebreid aan bod kwamen, maar gelukkig is er meer dan voldoende ruimte op onze website. Wil je meer weten over alle wijzigingen aan de geloofspunten, lees dan mee.
De Adventkerk heeft altijd gezegd dat wij de Bijbel zien als ons enige credo. Dat betekent dat de Bijbel boven alles staat, en alles wat wij geloven in de Bijbel moet staan. Toch schrijven wij een aantal geloofspunten op die een neerslag zijn van ons denken. Deze geloofspunten kunnen op elke wereldcongres (Generale Conferentie) veranderen, want wij geloven ook dat wij steeds meer van het geloof en van God zullen leren.
Op het wereldcongres van 2015 werden alle geloofspunten onder de loep genomen en alle geloofspunten zijn aangepast. Ds. Wim Altink, voorzitter van de Nederlandse Adventkerk, reageert op de veranderingen, specifiek op het geloofspunt over de schepping: ‘Het bestuur van de Nederlandse Adventkerk, het bestuur van Europese hoofdkantoor, en de leraren op Newbold College hebben eerder besloten dat geen aanpassing van geloofspunt 6 nodig is.’ Het geloofspunt was altijd al duidelijk. ‘We geloven in God de Schepper en in zijn rustdag, de zevende dag, de sabbat. Nu de aanpassingen zijn aangenomen, laten we respect tonen aan al onze leden in het verstaan van Genesis 1-2 en samen God verhogen en eren als onze Schepper.’
Advent neemt u graag mee langs de wijzigingen en legt uit waarom ze aangepast zijn. Dit zijn niet de officiële vertalingen van de geloofspunten, deze worden later dit jaar afgestemd en gepresenteerd.
Eerst een wijziging die overal is toegepast. Aan het einde van elk geloofspunt worden bijbelteksten gegeven als ondersteuning. In de oude versie waren deze op een volgorde die probeerde overeen te komen met het inhoud van het geloofspunt. Dus de eerste bijbeltekst sloeg op de eerste zin, de tweede op de tweede zin etc. Dat blijkt echter onhandig, en voor veel landen onnavolgbaar met vertalen. Daarom zijn nu de bijbelteksten overal op volgorde van de Bijbel gezet, dus Genesis eerst, dan Exodus, en zo verder. Deze wijziging is bij elke geloofspunt gemaakt, en dat zullen wij verder niet belichten.
Lees mee welke geloofspunten veranderd zijn. Wij hebben de veranderingen onderstreept. Wij zullen steeds ook wat moeten verwijzen naar het Engels, maar behouden dat tot een minimum.
1. De Bijbel
De heilige schrift, het oude en nieuwe testament, is het geschreven woord van God. De geïnspireerde schrijvers spraken en schreven, daartoe gedreven door de heilige Geest. In dit woord heeft God de mens de nodige kennis tot heil aangereikt. De heilige schrift is de hoogste, gezaghebbende en onfeilbare openbaring van Gods wil. Deze is de norm voor gedrag en geloofsbeleving, de definitieve openbaringsbron van de geloofsleer en betrouwbare verslag van Gods daden in de geschiedenis.
(Ps. 119:105; Spr. 30:5, 6; Jes. 8:20; Joh. 17:17; 1 Tes. 2:13; 2 Tim. 3:16, 17; Hebr. 4:12; 2 Petr. 1:20, 21)
Dit geloofspunt citeert uit 2 Petrus 2:21. In het Nederlands heeft in 2 Petrus altijd inclusieve taal gestaan: ‘heilige mensen Gods’ (Statenvertaling). Maar in het Engels staat in de King James ‘holy men of God’ (heilige mannen van God). Dit wekte de indruk voor de Engelstaligen dat de Bijbel alleen gebaseerd is op mannen die geïnspireerd zijn, terwijl dat niet Petrus’ bedoeling was. Het citaat is verwijderd, en geparafraseerd met ‘de geïngespireerde auteurs’. Iets verderop is ook het woord man (man/mensheid) vervangen door humanity (mensheid), ook hier omdat God natuurlijk zijn wil openbaart aan alle mensen, niet alleen aan mannen.
Een tweede wijziging in dit geloofspunt is bedoeld om verwarring weg te halen. Er zijn mensen die misschien denken dat wij Ellen White boven de Bijbel zouden zetten. Daarom wordt nu duidelijk gezegd dat de Bijbel de supreme (hoogste) en definitive (definitieve) openbaring is van Gods wil.
2. De Drie-eenheid
Er is één God, Vader, Zoon en heilige Geest, en deze drie zijn één. God, die liefde is, is eeuwig, almachtig, alwetend, boven alles en altijd tegenwoordig. Hij is onbegrensd en door de mens niet te doorgronden, maar kan desondanks gekend worden vanuit zijn zelfopenbaring. Hij is te allen tijde onze aanbidding en verering waardig en moet door de gehele schepping gediend worden.
(Gen. 1:26; Deut. 6:4; Jes. 6:8; Mat. 28:19; Joh. 3:16; 2 Kor. 1:21, 22; 13:14; Ef. 4:4-6; 1 Petr. 1:2).
Men kwam tot de conclusie dat het nergens in onze geloofspunten stond dat God liefde is. Dat moest natuurlijk toegevoegd worden, en dit geloofspunt was de beste plek.
3. De Vader
God de eeuwige Vader is de Schepper, de Bron, de Onderhouder en de Heerser over al het geschapene. Hij is rechtvaardig en heilig, genadig en barmhartig, traag tot toorn en rijk aan niet aflatende liefde en trouw. De eigenschappen en krachten in de Zoon en in de heilige Geest, zijn dezelfde als die van de Vader.
(Gen. 1:1; Deut. 4:35; Ps. 110:1, 4; Joh. 3:16; 14:9; 1 Kor. 15:28; 1 Tim. 1:17; 1 Joh. 4:8; Op. 4:11.)
In de theologie is er een stroming genaamd ‘modalisme’. Kort gezegd argumenteert deze dat er geen drie-eenheid is, maar dat God zich op drie verschillende manieren openbaart: als de Vader, als de Zoon, en als de Heilige Geest. Adventisten geloven echter dat deze drie aparte personen zijn. Wat het vroeger stond ‘Wat wij aan hoedanigheden en krachten in de Zoon en in de heilige Geest ontdekken, zijn eveneens openbaringen van de Vader’ liet een modalistische interpretatie toe. Daarom is het woord ‘openbaringen’ weggehaald.
4. De Zoon
Door hem werd alles geschapen, werd het karakter van God geopenbaard, de redding van de mensheid tot stand gebracht en de wereld geoordeeld. Voor eeuwig waarlijk God, werd hij ook waarlijk mens: Jezus, de Christus. Hij werd ontvangen uit de heilige Geest en geboren uit de maagd Maria. Hij leefde als mens en werd verzocht, maar openbaarde op volmaakte wijze de rechtvaardigheid en liefde van God. In zijn wonderen werd Gods macht zichtbaar. Zij getuigden van zijn goddelijke roeping als Messias. Hij leed en stierf vrijwillig aan het kruis voor onze zonden, werd opgewekt uit de doden en voer ten hemel om in het hemels heiligdom voor ons de dienst te verrichten. Hij zal terugkeren in heerlijkheid voor de uiteindelijke verlossing van zijn volk en het herstel van alle dingen.
(Jes. 53:4-6; Dan. 9:25-27; Luc. 1:35; Joh.1:1-3, 14; 5:22; 10:30; 14:1-3, 9, 13; Rom. 6:23; 1 Kor. 15:3, 4; 2 Kor. 3:18; 5:17-19; Fil. 2:5-11; Kol. 1:15-19; Hebr. 2:9-18; 8:1, 2.)
In dit geloofspunt merken wij alle wijzigingen door vertaling niet. De eerste aanpassing is het inclusief maken van de taal. In het Engels stond dat Jezus man (man/mens) werd. Dat is nu aangepast naar human (mens), zodat het duidelijk is dat het hier gaat om Jezus’ mensheid, niet zijn mannelijkheid. De tweede is het expliciet maken waar Jezus naartoe voer. In het Engels stond er ascended (omhoog voeren/ten hemel voeren) dat in het Nederlands altijd vertaald is als ‘ten hemel voer’. Het woord ‘heaven’ (hemel) is nu toegevoegd zodat er geen twijfel kan zijn waar Jezus naartoe ging. In het Nederlands was er geen twijfel.
5. De heilige Geest
God de eeuwige Geest was met de Vader en de Zoon werkzaam in de schepping, vleeswording en verlossing. Hij is net zozeer een persoon als de Vader en de Zoon. Hij inspireerde de schrijvers van de bijbel. Hij vulde Christus’ leven met macht. Hij nodigt en overtuigt de mens, en hij die gehoor geeft, vernieuwt en verandert hij naar het beeld Gods. Gezonden door de Vader en de Zoon, om altijd bij zijn kinderen te zijn, deelt hij geestelijke gaven uit aan de gemeente, geeft hij haar kracht om van Christus te getuigen en leidt haar, in overeenstemming met de schrift, in alle waarheid.
(Gen. 1:1, 2; 2 Sam. 23:2; Ps. 51:11; Jes. 61:1; Luc. 1:35; 4:18; Joh. 14:16-18, 26; 15:26, 27; 16:7-13; Hand. 1:8; 5:3; 10:38; Rom. 5:5; 1 Kor. 12:7-11; 2 Kor. 3:18; 2 Petr. 1:21.)
Om heel duidelijk te maken dat de heilige Geest een aparte persoon van de drie-eenheid is, is er een zin toegevoegd. Hierdoor kan er geen enkel misverstand ontstaan.
6. Schepping
God heeft in de Bijbel het waarachtige en historische verslag van zijn scheppend werken geopenbaard. Hij schiep het universum en in een recente schepping in zes dagen heeft de Heer ‘de hemel en de aarde gemaakt, en de zee met alles wat er leeft,’ gemaakt en op de zevende dag rustte hij. Op deze wijze heeft hij de sabbat ingesteld als een blijvend gedenkteken van het werk dat hij deed en voltooide gedurende zes letterlijke dagen die, samen met de sabbat, een tijdperiode vormen die wij een week noemen. De eerste man en vrouw werden gemaakt naar Gods beeld als de bekroning van de schepping. Hen werd heerschappij gegeven over de aarde, en de verantwoordelijkheid haar te onderhouden. Toen de wereld voltooid was, was alles ‘zeer goed’, en verkondigde deze Gods eer.
(Gen. 1; 2; 5; 11; Ex. 20:8-11; Ps. 19:1-6; 33:6, 9; 104; Jes. 45:12; Hand. 17:24; Kol. 1:16; Hebr. 11:3; Op. 10:6; 14:7.)
Het geloofspunt van de schepping is het meest onder handen genomen. Hoewel er altijd al stond dat God de schepper was van hemel en aarde, en dat hij dat had gedaan in zes dagen, was er onder vele leden het gevoel dat dat niet specifiek genoeg was. De bewoording zou de ruimte toelaten voor zogenaamde theïstische evolutie (dat God door vele jaren het ontwikkeling van het leven stuurde) en voor een aarde die miljoenen jaren oud is.
Daarom was het handig om ergens aan te geven dat het om letterlijke dagen van een vergelijkbaar lengte als de dagen tegenwoordig. Hoewel het universum ouder is, de engelen en Satan waren er tenslotte al voor de schepping, was het belangrijk om aan te geven dat de schepping die wij in Genesis 1:2 en verder lezen niet heel lang geleden plaatsvond. Daarom koos men het woord ‘recent’, dat bewust niet specifiek is, omdat de Bijbel niet precies aangeeft hoelang geleden de schepping was.
Een andere kleine wijziging is het expliciet maken dat de schepping voltooid is in zes dagen. Dit is tegen te gaan dat mensen begrijpen de schepping nog steeds gaande is. Al met al is dit geloofspunt veel specifieker geworden en voor minder ruime uitleg vatbaar.
7. De natuur van de mens
Man en vrouw werden naar het beeld Gods geschapen met persoonlijkheid, macht en vrijheid om te denken en te doen. Elk mens is een ondeelbare eenheid van lichaam, ziel en geest. Ofschoon als vrij wezen geschapen, blijft hij van God afhankelijk voor zijn leven en al het overige. Toen onze stamouders God ongehoorzaam werden, ontkenden zij hun afhankelijkheid van hem, en verloren hun hoge positie. Het beeld Gods in hen werd vervormd, en zij raakten aan de dood onderworpen. Hun nakomelingen delen in deze gevallen natuur en de gevolgen hiervan. Zij worden geboren met zwakheden en de neiging tot kwaad. Maar God verzoende in Christus de wereld met zichzelf en herstelt door zijn Geest in berouwvolle stervelingen het beeld van bun Maker. Zij zijn geschapen tot eer van God en geroepen om hem en elkaar lief te hebben en voor hun omgeving te zorgen.
(Gen. 1:26-28; 2:7, 15; 3; Ps. 8:4-8; 51:5, 10; 58:3; Jer. 17:9; Hand. 17:24-28; Rom. 5:12-17; 2 Kor. 5:19, 20; Ef. 2:3; 1 Tes. 5:23; 1 Joh. 3:4; 4:7, 8, 11, 20.)
Wederom is het woord man vervangen door humanity: in het Nederlands zien we deze wijziging niet. De andere wijziging zien we wel. Vroeger stond er Adam en Eva ‘verloren hun hoge positie onder God’. Dat is misleidend want ze verloren wel hun hoge positie maar God had er niets mee te maken. Nu is ‘onder God’ verwijderd.
8. De grote strijd
De hele mensheid is nu betrokken in een grote strijd tussen Christus en satan aangaande het karakter van God, zijn wet en zijn heerschappij over het universum. Dit conflict begon in de hemel, toen een geschapen wezen, begiftigd met vrijheid van keuze, in zelfverheffing tot satan, Gods tegenstander, werd, en een deel van de engelen tot opstand aanzette. Hij bracht de geest van opstand deze wereld in toen hij Adam en Eva tot zonde verleidde. Deze zonde van de mens had de vervorming van het beeld Gods in het mensdom tot gevolg. Dit leidde tot wanorde binnen de geschapen wereld, en de uiteindelijke vernietiging daarvan ten tijde van de allesomvattende zondvloed, zoals voorgelegd in het historisch verslag van Genesis 1–11. Ten aanschouwen van de hele schepping werd deze wereld het strijdperk van het alomvattend conflict. Daarin zal God uiteindelijk als een God van liefde in het gelijk worden gesteld. Om zijn volk in deze strijd bij te staan, zendt Christus de heilige Geest en getrouwe engelen om hen te leiden, te beschermen, en te ondersteunen op de weg des heils.
(Gen. 3:6-8; Job 1:6-12; Jes. 14:12-14; Ez. 28:12-18; Rom. 1:19-32; 3:4; 5:12-21; 8:19-22; 1 Kor. 4:9; Hebr. 1:14; 1 Petr. 5:8; 2 Petr. 3:6; Op.12:4-9.)
Bij dit geloofspunt zijn twee kleine wijzigingen. Ten eerst is de beschrijving van de vloed enigszins aangepast. Oorspronkelijk stond dat deze worldwide (wereldwijd) was, dat is aangepast naar global (allesomvattend). Het argument is dat in de wetenschap worldwide vaak de wereld die de schrijver kende impliceert, terwijl global de hele aardbol beschrijft. Verder is er een referentie naar Genesis 1-11 toegevoegd. Het geloofspuntenherizieningscomité geeft als redenen om dit toe te voegen dat dit de enige plek is dat de vloed genoemd wordt, en dat dit geloofspunt verwijst naar eerste mensen.
9. Het leven, de dood en de opstanding van Christus
In Christus’ leven van volmaakte gehoorzaamheid aan Gods wil, zijn lijden, dood en opstanding, heeft God voorzien in het enige zoenmiddel voor de zonde van de mens, zodat zij die door het geloof deze verzoening aanvaarden, eeuwig leven mogen ontvangen, en de hele schepping de oneindige en heilige liefde van de Schepper mag verstaan. Deze volmaakte verzoening stelt de rechtvaardigheid van Gods wet en zijn genadevolle karakter op overtuigende wijze vast; want het veroordeelt onze zonde en verschaft ons tegelijkertijd vergeving. De dood van Christus is plaatsvervangend en uitdelgend, verzoenend en herscheppend. De lichamelijke opstanding van Christus verkondigt Gods overwinning op de krachten van het kwade, en verzekert degenen die de verzoening aanvaarden, van uiteindelijke overwinning op zonde en dood. Deze opstanding geeft aan, dat Jezus Christus hun Heer is, voor wie alle knie, in hemel en op aarde, zal buigen.
(Gen. 3:15; Ps. 22:1; Jes. 53; Joh. 3:16; 14:30; Rom. 1:4; 3:25; 4:25; 8:3, 4; 1 Kor. 15:3, 4, 20-22; 2 Kor. 5:14, 15, 19-21; Fil. 2:6-11; Kol. 2:15; 1 Petr. 2:21, 22; 1 Joh. 2:2; 4:10.)
De reden voor de wijziging is niet gegeven, maar waarschijnlijk wilde men het heel duidelijk maken dat Jezus lichamelijk uit de dood opstond, en niet als een of ander geestelijk wezen.
10. De ervaring van verlossing
In oneindige liefde en genade heeft God Christus—die geen zonde gekend heeft—voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid Gods in hem. Door de Geest geleid, beseffen we onze tekortkomingen, erkennen wij onze zondigheid, hebben wij berouw over onze overtredingen en oefenen wij geloof in Jezus als Christus en Heer, als plaatsvervanger en voorbeeld. Dit verlossende geloof komt door de goddelijke macht van het woord en is Gods genadegave. Door Christus worden wij gerechtvaardigd, aangenomen als kinderen van God en bevrijd van de heerschappij van de zonde. Door de Geest worden wij wedergeboren en geheiligd; de Geest vernieuwt onze geest, schrijft Gods wetten van liefde in ons hart en geeft ons de kracht een heilig leven te leiden. Wanneer wij in hem blijven, krijgen we deel aan de goddelijke natuur en hebben wij de verzekering van het heil, nu en in het oordeel.
(Gen. 3:15; Jes. 45:22; 53; Jer. 31:31-34; Ez. 33:11; 36:25-27; Hab. 2:4; Marc. 9:23, 24; Joh. 3:3-8, 16; 16:8; Rom. 3:21-26; 8:1-4, 14-17; 5:6-10; 10:17; 12:2; 2 Kor. 5:17-21; Gal. 1:4; 3:13, 14; 4:4-7; Ef. 2:4-10; Kol. 1:13, 14; Tit. 3:3-7; Hebr. 8:7-12; 1 Petr. 1:23; 2:21, 22; 2 Petr. 1:3, 4; Op. 13:8.)
In dit geloofspunt was een vreemde opsomming van titels voor Jezus: ‘Christus en Heer, als plaatsvervanger en voorbeeld.’ Het was vrij onduidelijk waarom Jezus hier de Christus genoemd werd. Deze zin is aangepast zodat het wat logischer klinkt. Daarnaast slaan de laatste twee woorden op de eerste twee: ‘Redder en Heer, als plaatsvervanger en voorbeeld.’ Als Redder is hij onze plaatsvervanger, en als Heer is hij onze voorbeeld.
Een tweede wijziging betreft een tweede vreemde zinsnede: ‘geloof, dat de verlossing ontvangt’. Geloof ontvangt natuurlijk geen verlossing, mensen ontvangen verlossing. Dit is verbeterd naar ‘verlossende geloof’.
11. Groeien in Christus
Door zijn dood aan het kruis triomfeerde Jezus over de machten van het kwaad. Hij, die tijdens zijn dienstwerk op aarde de demonische geesten onderwierp, heeft hun macht gebroken en hun uiteindelijke ondergang verzekerd. Jezus’ victorie geeft ons de overwinning over de boze machten die ons nog steeds in hun ban willen houden, als wij met hem wandelen in vrede en vreugde, verzekerd van zijn liefde. De heilige Geest leeft nu in ons en geeft ons kracht. In onze voortdurende toewijding aan Jezus als onze Zaligmaker en Heer zijn wij bevrijd van de last van onze daden in het verleden. Wij leven niet langer in duisternis, bevreesd voor boze machten, in onwetendheid en in de zinloosheid van onze vroegere leefwijze. In de nieuwe vrijheid die we in Christus bezitten zijn we geroepen om te groeien in de gelijkvormigheid aan zijn karakter, om dagelijks gemeenschap te hebben met hem in gebed, ons te voeden met zijn woord, te mediteren over dit woord en over zijn voorzienigheid, te zingen tot zijn eer, samen te komen om hem te eren, en deel te hebben aan de zendingsopdracht van de kerk. Wij zijn ook geroepen om het voorbeeld van Christus te volgen door, vanuit onze liefde voor anderen, mensen bij te staan die hulp nodig hebben in lichamelijk, psychisch, sociaal, emotioneel en geestelijk opzicht. Wanneer wij onszelf in liefdevolle dienstbaarheid geven aan de mensen om ons heen en getuigen van zijn redding, zal zijn onafgebroken aanwezigheid met ons, door de Geest, elk moment transformeren en elke taak tot een geestelijke ervaring maken.
(1 Kron. 29:11; Ps. 1:1, 2; 23:4; 77:11, 12; Mat. 20:25-28; 25:31-36; Luc. 10:17-20; Joh. 20:21; Rom. 8:38, 39; 2 Kor. 3:17, 18; Gal. 5:22-25; Ef. 5:19, 20; 6:12-18; Fil 3:7-14; Kol. 1:13, 14; 2:6, 14, 15; 1 Tes. 5:16-18, 23; Hebr. 10:25; Jak. 1:27; 2 Petr. 2:9; 3:18; 1 Joh. 4:4.)
Bij de studie van de geloofspunten bleek dat nergens duidelijk stond dat wij erg veel geven om onze medemensen. Dit geloofspunt was de beste plek om dat toe te voegen. Daarom is een extra zin toegevoegd: ‘Wij zijn ook geroepen om het voorbeeld van Christus te volgen door, vanuit onze liefde voor anderen, mensen bij te staan die hulp nodig hebben in lichamelijk, psychisch, sociaal, emotioneel en geestelijk opzicht.’
12. De kerk
De kerk is de gemeenschap der gelovigen die Jezus Christus als Heer en Heiland belijdt. In aansluiting op bet volk van God in oudtestamentische tijden, worden we uit de wereld geroepen en komen wij samen om te aanbidden, om de verbondenheid met elkaar te beleven, onderricht te worden in het woord, om de maaltijd des Heren te vieren, de gehele mensheid te dienen en bet evangelie aan de hele wereld te verkondigen. De kerk ontleent haar gezag aan Christus, het vleesgeworden Woord dat in de heilige schrift is geopenbaard. De kerk is Gods gezin; de leden ervan (die door hem als zijn kinderen zijn aangenomen), leven onder het nieuwe verbond. De kerk is bet lichaam van Christus, een geloofsgemeenschap waarvan Christus zelf bet hoofd is. De kerk is de bruid voor wie Christus stierf om haar te heiligen en te reinigen. Bij zijn terugkeer in heerlijkheid zal hij haar voor zich plaatsen als een stralende kerk, de getrouwen uit alle eeuwen, gekocht door zijn bloed, zonder vlek of rimpel, maar heilig en onbesmet.
(Gen. 12:3; Ex. 19:3-7; Mat. 16:13-20; 18:18; 28:19, 20; Hand. 2:38-42; 7:38; 1 Kor. 1:2; Ef. 1:22, 23; 2:19-22; 3:8-11; 5:23-27; Kol. 1:17, 18; 1 Petr. 2:9.)
Wederom is de taal inclusief gemaakt. All mankind (de hele mensheid) is vervangen door humanity (de mensheid). Voor ons is dit in vertaling onzichtbaar.
De tweede aanpassing is ingrijpender. Voorheen stond er ‘De kerk ontleent haar gezag aan Christus … en aan de heilige schrift’. Zo staat er dat de kerk twee bronnen van gezag heeft: Christus en de Bijbel. Alleen: in hoeverre klopt dit wel? Christus is natuurlijk een grote bron van gezag, alleen wij kennen hem alleen uit de Bijbel. Wij geloven niet in een of andere gezagslijn die vanuit Jezus naar de huidige tijd loopt. Daarom is nu duidelijk gemaakt dat er eigenlijk maar één bron van gezag is: Christus die geopenbaard is in de Bijbel.
13. De ‘rest’ en haar zending
De algemene kerk bestaat uit allen die waarachtig in Christus geloven. In het laatste der dagen, een tijd van algemene afval, is een ‘rest’ ertoe geroepen om de geboden Gods en het geloof van Jezus te houden. Deze ‘rest’ kondigt aan, dat het uur van het oordeel is gekomen, predikt het heil in Christus en verkondigt zijn naderende wederkomst. Deze afkondiging wordt verbeeld door de drie engelen van Openbaring 14; zij valt samen met het oordeelswerk in de hemel en leidt tot een werk van berouw en vernieuwing op aarde. Iedere gelovige wordt geroepen om persoonlijk deel te nemen aan dit wereldwijde getuigenis.
(Dan. 7:9-14; Jes. 1:9; 11:11; Jer. 23:3; Micha 2:12; 2 Kor. 5:10; 1 Petr. 1:16-19; 4:17; 2 Petr. 3:10-14; Jud. 3, 14; Op. 12:17; 14:6-12; 18:1-4.)
14. De eenheid in het lichaam van Christus
De kerk is één lichaam met vele leden, geroepen uit alle natie, geslacht, tong en volk. In Christus worden we een nieuwe schepping; onderscheid in ras, cultuur, ontwikkeling en nationaliteit, en verschillen tussen hoog en laag, rijk en arm, mannelijk en vrouwelijk, mogen geen verdeeldheid onder ons teweegbrengen. Wij zijn allen gelijk in Christus, die ons door één Geest in één gemeenschap met hem en met elkaar verbonden heeft; wij moeten dienen en ons laten dienen zonder partijdigheid of terughoudendheid. Door de openbaring van Jezus Christus in de schrift delen wij in hetzelfde geloof en dezelfde hoop, en doen al het mogelijke dat in een gemeenschappelijk getuigenis aan allen uit te dragen. Deze eenheid heeft haar bron in de eenheid van de drie-enige God, die ons aangenomen heeft als zijn kinderen.
(Ps. 133:1; Mat. 28:19, 20; Joh. 17:20-23; Hand. 17:26, 27; Rom. 12:4, 5; 1 Kor. 12:12-14; 2 Kor. 5:16, 17; Gal. 3:27-29; Ef. 2:13-16; 4:3-6, 11-16; Kol. 3:10-15.)
15. De doop
In de doop belijden wij ons geloof in de dood en opstanding van Jezus Christus en betuigen onze dood voor de zonde en ons voornemen in nieuwheid des levens te wandelen. Zo erkennen wij Christus als Heer en Heiland, worden zijn volk en worden wij door zijn kerk als leden aanvaard. De doop is een zinnebeeld van onze verbondenheid met Christus, de vergeving van onze zonden en ons ontvangen van de heilige Geest. De doop vindt plaats door onderdompeling in water en op de belijdenis van het geloof in Jezus en blijk van berouw. Hij volgt op onderricht vanuit de heilige schrift en aanvaarding van de bijbelse leer.
(Mat. 28:19, 20; Hand. 2:38; 16:30-33; 22:16; Rom. 6:1-6; Gal. 3:27; Kol. 2:12, 13.)
16. De maaltijd van de Heer
De maaltijd van de Heer is het deelnemen aan de tekenen van het lichaam en bloed van Jezus als een uitdrukking van het geloof in hem, onze Heer en Heiland. In deze ervaring van gemeenschap is Christus aanwezig om zijn volk te ontmoeten en kracht te geven. Wanneer wij eraan deelnemen, verkondigen wij, vol vreugde, de dood van de Heer tot hij komt. Aan de maaltijd gaan vooraf: voorbereiding, berouw en belijdenis. De Meester stelde de dienst van de voetwassing in als teken van hernieuwde reiniging, om uitdrukking te geven aan de bereidheid elkaar, naar het voorbeeld van Jezus, in nederigheid te dienen en om onze harten in liefde te verbinden. De maaltijd van de Heer is toegankelijk voor alle gelovige christenen.
(Mat. 26:17-30; Joh. 6:48-63; 13:1-17; 1 Kor. 10:16, 17; 11:23-30; Op. 3:20.)
17. Geestelijk gaven en bedieningen
God schenkt aan alle leden van zijn kerk-van-alle-eeuwen geestelijke gaven die elk lid dient te gebruiken in een liefdevolle dienst voor het algemeen welzijn van de kerk en de mensheid. De gaven worden gegeven door middel van de heilige Geest, die een ieder in het bijzonder toedeelt gelijk hij wil. De gaven verschaffen alle bekwaamheden en ambten die de kerk nodig heeft om haar van God gegeven taak te vervullen. Volgens de heilige schrift omvatten deze gaven o.a. bedieningen van geloof, profetie, genezing, verkondiging, onderwijs, bestuur, verzoening, medegevoel, en zelfopofferend dienstbetoon en liefde om de mensen te helpen en te bemoedigen. Sommige leden worden door God geroepen en door de Geest begiftigd voor ambten zoals herder, evangelist of leraar en worden als zodanig door de kerk erkend. Zij zijn nodig om de leden toe te rusten tot dienstbetoon, tot opbouw van de kerk tot geestelijke rijpheid en om de eenheid van het geloof en de kennis van God te bevorderen. Wanneer leden als trouwe rentmeesters deze geestelijke gaven van Gods veel kleurige genade gebruiken, wordt de kerk beschermd tegen de vernietigende invloed van valse leer. Zij groeit dan met een groei die van God is, en wordt opgebouwd in geloof en liefde.
(Hand. 6:1-7; Rom. 12:4-8; 1 Kor. 12:9-11, 27, 28; Ef. 4:8, 11-16; 1 Tim. 3:1-13; 1 Petr. 4:10, 11.)
Als eerst weer een wijziging die wij niet merken. Het woord which (welke) is veranderd in that (die) vanwege veranderingen in taalgebruik in het Engels. In het Nederlands heeft altijd al ‘die’ gestaan.
Verder is het woord apostolic (vertaald als ‘apostel’) verwijderd uit de lijst van ambten. Hoewel we het ambt van apostel erkennen, is het erg onduidelijk wat dat ambt is in de huidige kerk. En alle functies die we zouden kunnen associëren met dat ambt (het voeren van evangelisatie buiten je eigen context) zien we al elders in dit geloofspunt.
18. De gave van de profetie
De Bijbel geeft aan dat profetie een van de gaven is van de Geest. Deze gave is een kenmerk van de gemeente van ‘overigen’, en kwam, naar wij geloven, tot uiting in het werk van Ellen G. White. Haar geschriften spreken met profetisch gezag en bieden troost, leiding, onderricht en correctie voor de kerk. Deze geschriften maken ook duidelijk, dat de Bijbel de norm is waaraan alle onderwijs en ervaring moet worden getoetst.
(Num. 12:6; 2 Kron. 20:20; Amos 3:7; Joel 2:28, 29; Hand. 2:14-21; 2 Tim. 3:16, 17; Hebr. 1:1-3; Op. 12:17; 19:10.)
Dit geloofspunt is grotendeels herschreven. Het commentaar op het oude geloofspunt was dat het niet duidelijk was dat de geschriften van Ellen White ondergeschikt zijn aan de Bijbel. Vooral de zin waarin stond dat haar geschriften ‘een blijvende en gezaghebbende bron van waarheid’ zijn, werd gezien als ongelukkig geformuleerd. Er is maar één bron van waarheid: de Bijbel. Haar geschriften, zijn niet een bron van waarheid, maar hebben wel profetisch gezag. Door de aanpassingen laten we duidelijk zien dat wij de Bijbel boven alles zetten, maar dat Ellen White nog een grote rol kan vervullen in de kerk.
19. De wet van God
De belangrijkste grondbeginselen van Gods wet zijn vervat in de Tien Geboden en werden nageleefd in het leven van Christus. Zij zijn een uitdrukking van Gods liefde, zijn wil en zijn bedoelingen ten aanzien van het gedrag en de onderlinge verhoudingen van de mens, en zijn bindend voor alle mensen in alle tijden. Deze voorschriften zijn de grondslag van Gods verbond met zijn volk en vormen de maatstaf in Gods oordeel. Door de werkzaamheid van de heilige Geest wijzen zij zonde aan en wekken het besef dat wij een Zaligmaker nodig hebben. De verlossing is geheel uit genade en niet uit werken, en de vrucht ervan is gehoorzaamheid aan de geboden. Deze gehoorzaamheid draagt bij tot de ontwikkeling van een christelijk karakter en loopt uit op een besef van vrede. Zij is het blijk van onze liefde voor de Heer en onze zorg voor onze medemens. De geloofsgehoorzaamheid toont de macht van Christus om mensen te veranderen en ondersteunt daarom bet christelijk getuigenis.
(Ex. 20:1-17; Deut. 28:1-14; Ps. 19:7-14; 40:7, 8; Mat. 5:17-20; 22:36-40; Joh. 14:15; 15:7-10; Rom. 8:3, 4; Ef. 2:8-10; Hebr. 8:8-10; 1 Joh. 2:3; 5:3; Op. 12:17; 14:12.)
Ook hier merken we alle wijzigingen niet in het Nederlands. Fellow men (medemens/medeman) is vervangen door fellow human beings (medemens). Daarnaast is een erg ouderwetse woord fruitage (vrucht) vervangen door fruit (vrucht) en is een lidwoord verwijderd. Hierdoor is de taal weer helemaal bij de tijd.
20. De sabbat
De genadige Schepper rustte, na de zes scheppingsdagen, op de zevende dag en stelde de sabbat in voor alle mensen als een gedenkteken van de schepping. Het vierde gebod van Gods onveranderlijke wet eist de viering van de sabbat (de zevende dag) als de dag van rust, aanbidding en bediening in overeenstemming met het onderwijs en de gewoonte van Jezus, de Heer van de sabbat. De sabbat is een dag van vreugdevol omgaan met God en de naaste. Hij is een symbool van onze verlossing in Christus, een teken van onze heiliging, een bewijs van onze trouw en een voorproef van onze eeuwige toekomst in Gods koninkrijk. De sabbat is Gods altijddurende teken van bet eeuwig verbond tussen hem en zijn volk. Het vreugdevol waarnemen van deze heilige tijd, van avond tot avond, van zonsondergang tot zonsondergang, is een viering van Gods scheppend en verlossend handelen.
(Gen. 2:1-3; Ex. 20:8-11; 31:13-17; Lev. 23:32; Deut. 5:12-15; Jes. 56:5, 6; 58:13, 14; Ez. 20:12, 20; Mat. 12:1-12; Marc. 1:32; Luc. 4:16; Hebr. 4:1-11.)
Het tweede woord van dit geloofspunt is in het Engels beneficent (weldadig). Dit is een erg ouderwetse woord, welke velen niet zullen begrijpen. Deze is nu vervangen door gracious (genadig).
21. Rentmeesterschap
Wij zijn Gods rentmeesters. Van hem ontvangen wij tijd en mogelijkheden, bekwaamheden en bezit, en de zegeningen van de aarde en haar rijkdommen. Wij zijn aan hem verantwoording schuldig voor het juiste gebruik hiervan. Wij erkennen Gods eigendomsrecht door hem en onze medemensen trouw te dienen en door onze tiende terug te geven en gaven te brengen voor de verkondiging van zijn evangelie en voor het welzijn en de groei van zijn kerk. Rentmeesterschap is een voorrecht, ons door God gegeven om ons in liefde op te voeden en ons de overwinning te doen behalen over egoïsme en hebzucht. Rentmeesters verheugen zich in de zegeningen die anderen ten deel vallen als gevolg van hun getrouwheid.
(Gen. 1:26-28; 2:15; 1 Kron. 29:14; Hag. 1:3-11; Mal. 3:8-12; Mat. 23:23; Rom. 15:26, 27; 1 Kor. 9:9-14; 2 Kor. 8:1-15; 9:7.)
In dit geloofspunt is weer fellow men (medemensen/medemannen) vervangen door fellow human beings (medemensen). Verder is de meervoud tithes (tienden) vervangen door tithe (tiende). Dit komt door een leer dat je soms in de kerk tegenkomt dat God een tweede tiende verwacht. Dit is geen leer van onze kerk, en in onze ogen onbijbels. Het gebruik van een enkelvoud maakt duidelijk dat er maar één tiende is.
Verder is de laatste zin in het meervoud gezet. Hierdoor wordt het woord his (zijn) vermeden, zodat de zin nu genderinclusief is.
22. Het gedrag van de christen
Wij zijn geroepen om een godvruchtig volk te zijn, dat denkt, voelt en handelt in overeenstemming met de bijbelse beginselen met betrekking tot ons persoonlijk leven en ons maatschappelijk functioneren. Om de heilige Geest de gelegenheid te geven in ons het karakter van de Heer te herscheppen, wensen wij alleen betrokken te zijn bij die dingen die een christelijke reinheid, gezondheid en vreugde in ons leven tot stand brengen. Dit wil zeggen dat ontspanning en vrijetijdsbesteding moeten voldoen aan de hoogste normen van christelijke smaak en verfijning. Bij alle verschil in cultuur behoort onze kleding eenvoudig, bescheiden en netjes te zijn, zoals het hen betaamt wier schoonheid niet bestaat uit uitwendige versierselen, maar uit de onvergankelijke tooi van een zachtmoedige en stille geest. Omdat ons lichaam een tempel is van de heilige Geest, dienen wij er op een verstandige manier mee om te gaan. Naast voldoende lichaamsbeweging en rust, moeten wij ons zo gezond mogelijk voeden en ons onthouden van onrein voedsel, zoals in de schrift aangegeven. Daar alcoholische dranken, tabak en het onverantwoordelijk gebruik van medicijnen en verdovende middelen schadelijk zijn voor bet lichaam, behoren wij ons daarvan eveneens te onthouden. In plaats daarvan moeten wij bezig zijn met al die dingen die onze gedachten en ons lichaam brengen onder het gezag van Christus, die het beste met ons voorheeft.
(Gen. 7:2; Ex. 20:15; Lev. 11:1-47; Ps. 106:3; Rom. 12:1, 2; 1 Kor. 6:19, 20; 10:31; 2 Kor. 6:14-7:1; 10:5; Ef. 5:1-21; Fil. 2:4; 4:8; 1 Tim. 2:9, 10; Tit. 2:11, 12; 1 Petr. 3:1-4; 1 Joh. 2:6; 3 Joh. 2.)
De zinsnede principles of heaven (hemelse beginselen) was erg vaag en onduidelijk. Daarom is dit nu duidelijk omschreven als de Bijbelse beginselen voor ons. Daarnaast is het verbreed om duidelijk te maken dat christelijk gedrag meer is dan gezondheid en kleding. Het gaat over hoe wij met anderen omgaan in alle situaties van het leven. Wij horen eerlijkheid en integriteit uit te dragen in alles wat we doen.
Verder is voor de tweede keer which (die) vervangen door that (die). In het Nederlands zien wij geen verschil.
23. Huwelijk en gezin
Het huwelijk werd in Eden door God ingesteld. Jezus onderstreepte dat het huwelijk een levenslange verbintenis is tussen man en vrouw in liefdevolle kameraadschap. Voor de christen is een huwelijk bindend jegens zowel God als de partner en behoort alleen aangegaan te worden door een man en een vrouw die van hetzelfde geloof zijn. Wederzijdse liefde, eer, respect en verantwoordelijkheid zijn de bouwstenen van deze relatie, die de liefde, heiligheid, hechtheid en het blijvende van de band tussen Christus en zijn kerk weerspiegelen. Met betrekking tot echtscheiding leerde Jezus dat degene die van zijn partner scheidt, behalve in geval van overspel, en een ander trouwt, echtbreuk pleegt. Ofschoon sommige gezinsrelaties verre van ideaal zijn, mogen een man en een vrouw die zich in Christus geheel op elkaar richten, door de leiding van de Geest en de zorg van de kerk, hopen een eenheid in liefde te bereiken. God zegent het gezin, en wenst dat gezinsleden elkaar bijstaan op de weg naar volwassenheid. Het is een van de kenmerken van de laatste christelijke boodschap om gezinnen steeds hechter te maken. Ouders moeten hun kinderen opvoeden om de Heer lief te hebben en te gehoorzamen. Door hun voorbeeld en woorden moeten zij hen leren dat Christus een liefhebbende, tedere en zorgzame gids is, die wil dat zij leden van zijn lichaam worden, het gezin van God dat uit zowel gehuwden als ongehuwden bestaat.
(Gen. 2:18-25; Ex. 20:12; Deut. 6:5-9; Spr. 22:6; Mal. 4:5, 6; Mat. 5:31, 32; 19:3-9, 12; Marc 10:11, 12; Joh. 2:1-11; 1 Kor. 7:10, 11; 2 Kor. 6:14; Ef. 5:21-33; 6:1-4.)
Op dit moment is het homohuwelijk erg in het nieuws. De kerk wil reageren door heel duidelijk te maken dat zij het huwelijk alleen willen zien tussen man en vrouw. Daarom is nu in elke zin het woord ‘partner’ vervangen door ‘man en vrouw’. Hierdoor kan geen enkele twijfel ontstaan over het huwelijk. Dit maakte het noodzakelijk om marriage (huwelijk) wat later toe te voegen. Ook is de laatste zin naar boven gehaald zodat het geheel beter leest.
Jezus werd in dit geloofspunt een loving disciplinarian (liefhebbende tuchtmeester) genoemd. Door de jaren is de taal veranderd en nu ervaren veel mensen deze zinsnede als negatief. Daarom is dit vervangen door loving guide (liefhebbende gids).
Verder is er nu expliciet aangegeven dat ongehuwden net zozeer deel zijn van en net zo waardevol zijn voor de kerk.
24. De dienst van Christus in het hemels heiligdom
Er is een heiligdom in de hemel, de ware tabernakel, die de Heer heeft opgericht, en niet een mens. Daarin doet Christus dienst, ons ten goede, en maakt hij de resultaten van zijn zoenoffer, dat eens en voor altijd aan bet kruis is gebracht, beschikbaar voor alle gelovigen. Bij zijn hemelvaart werd hij als onze grote hogepriester ingewijd en begon hij zijn bemiddelende dienst, die werd afgebeeld door het werk van de hogepriester in het heilige van het aardse heiligdom. In 1844, aan het einde van het profetische tijdperk van 2.300 dagen, begon hij aan de tweede en laatste fase van zijn verzoeningswerk, dat werd afgebeeld door het werk van de hogepriester in het allerheiligste van het aardse heiligdom. Dit is een werk van onderzoekend oordeel, dat deel uitmaakt van de uiteindelijke verdelging van alle zonde, uitgebeeld in de reiniging van het Hebreeuwse heiligdom, uit de oudheid, op de grote verzoendag. In deze zinnebeeldige dienst werd het heiligdom gereinigd met bloed van dierenoffers, maar de hemelse dingen worden gereinigd door het volmaakte offer van het bloed van Christus. Het onderzoekend oordeel openbaart aan de hemelse wezens welke doden in Christus zijn ontslapen en daarom, in hem, waardig worden geacht deel te hebben aan de eerste opstanding. Het maakt ook duidelijk welke van de levenden in Christus standhouden, de geboden van God en het geloof van Jezus bewaren, en daarom in hem gereed zijn voor opneming in zijn eeuwig koninkrijk. Dit oordeel toont de gerechtigheid van God aan in de verlossing van hen die in Christus geloven. Het verklaart dat zij die God trouw zijn gebleven, het koninkrijk zullen ontvangen. De voltooiing van dit dienstwerk van Christus luidt het einde van de genadetijd voor de mens, vlak voor de wederkomst, in.
(Lev. 16; Num. 14:34; Ez. 4:6; Dan. 7:9-27; 8:13, 14; 9:24-27; Hebr. 1:3; 2:16, 17; 4:14-16; 8:1-5; 9:11-28; 10:19-22; Op. 8:3-5; 11: 19; 14:6, 7; 20:12; 14:12; 22:11, 12.)
Ook in dit geloofspunt werd de taal inclusief gemaakt, wederom merken we dat niet in vertaling. Verder is nu heel expliciet gemaakt dat het priesterschap van Jezus verbonden is met het priesterschap van de Israëlitische (hoge)priesters. Daarom is nu in twee zinnen gezegd dat de dienst van Jezus typified (afgebeeld) is door de dienst van de hogepriesters in het aardse heiligdom. Daarnaast is het moment dat Jezus ingewijd werd als hogepriester, zijn hemelvaart, aangegeven.
25. De dienst van Christus in het hemels heiligdom
De wederkomst van Christus is de gezegende hoop van de kerk, de grootste climax van het evangelie. De komst van de Verlosser zal werkelijk, persoonlijk, zichtbaar en wereldomvattend zijn. Bij zijn komst zullen de rechtvaardige doden worden opgewekt, en tezamen met de levende rechtvaardigen worden verheerlijkt en in de hemel worden opgenomen. Maar de onrechtvaardigen zullen sterven. Het feit dat de meeste profetische lijnen vrijwel geheel in vervulling zijn gegaan en de huidige toestand in de wereld, tonen aan dat Christus’ komst dichtbij is. Het moment van die gebeurtenis is niet geopenbaard en daarom worden wij gemaand te allen tijde bereid te zijn.
(Mat. 24; Marc. 13; Luc. 21; Joh. 14:1-3; Hand. 1:9-11; 1 Kor. 15:51-54; 1 Tes. 4:13-18; 5:1-6; 2 Tes. 1:7-10; 2:8; 2 Tim. 3:1-5; Tit. 2:13; Hebr. 9:28; Op. 1:7; 14:14-20; 19:11-21.)
In dit geloofspunt is er maar één kleine wijziging. Vroeger werd de komst van Jezus als imminent (op handen) beschreven. Dit woord is vervangen met het meer bijbels near (dichtbij).
26. Dood en opstanding
Het loon van de zonde is de dood. Maar God, die alleen onsterfelijk is, zal aan de verlosten eeuwig leven verlenen. Tot die dag is de dood voor alle mensen een toestand van onbewust-zijn. Wanneer Christus, die ons leven is, verschijnt, zullen de opgestane en de dan nog levende rechtvaardigen verheerlijkt en opgenomen worden om hun Heer te ontmoeten. De tweede opstanding, die der onrechtvaardigen, zal duizend jaar later plaats vinden.
(Job 19:25-27; Ps. 146:3, 4; Pred. 9:5, 6, 10; Dan. 12:2, 13; Jes. 25:8; Joh. 5:28, 29; 11:11-14; Rom. 6:23; 16; 1 Kor. 15:51-54; Kol. 3:4; 1 Tes. 4:13-17; 1 Tim. 6:15, 16; Op. 20:1-10.)
27. Het millennium en het einde van de zonde
Het millennium is de duizendjarige regering van Christus met zijn heiligen in de hemel tussen de eerste en de tweede opstanding. Gedurende deze periode worden de onrechtvaardige doden geoordeeld; de aarde zal geheel verlaten zijn, zonder levende menselijke bewoners, maar bevolkt door satan en zijn engelen. Aan bet einde hiervan zulten Christus met zijn heiligen en de heilige stad nederdalen van de hemel naar de aarde. De onrechtvaardige doden zullen dan worden opgewekt en met satan en zijn engelen de stad omsingelen; maar vuur van God zal hen verteren en de aarde reinigen. Zo zal het heelal voor eeuwig worden bevrijd van zonde en zondaars.
(Jer. 4:23-26; Ez. 28:18, 19; Mal. 4:1; 1 Kor. 6:2, 3; Op. 20; 21:1-5.)
28. De nieuwe aarde
Op de nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont, zal God een eeuwig tehuis voor de verlosten bieden, en een volmaakt milieu voor eeuwig leven, liefde, vreugde en ontwikkeling in zijn aanwezigheid. Want hier zal God zelf bij zijn volk wonen, en leed en dood zullen voorbij zijn. De grote strijd zal ten einde zijn en er zal geen zonde meer zijn. Alles, bezield of onbezield, zal verklaren dat God liefde is; en hij zal voor eeuwig heersen.
(Jes. 35; 65:17-25; Mat. 5:5; 2 Petr. 3:13; Op. 11:15; 21:1-7; 22:1-5.)
