De zesdelige biografie van Ellen G. White (geschreven door Arthur L. White) geeft een aardige indruk van zowel haar werk- als privé leven. Ik lees op dit moment het gedeelte wat gaat over haar tijd in Europa (1885-1887).
Wat opvalt is dat zij belangstelling toont voor de geschiedenis en cultuur van de steden die zij bezoekt. Zij was zo onder de indruk van het British Museum in Londen. In haar dagboek vermeldt zij verder allerlei wetenswaardigheden van steden als Basel, Oslo en Stockholm. Zij vindt het jammer dat er niet meer tijd was om deze steden beter te leren kennen.
Zij is een veel gevraagd spreker, zo had zij bijvoorbeeld in Oslo een gehoor van 1400 personen. Dit soort bijeenkomsten waar alle inwoners van in dit geval Oslo voor zijn uitgenodigd, kenmerkt zich door een grote mate van nadruk op de genade van Christus. Zij sprak veelvuldig over de liefde van God, de betekenis van het zenden van Zijn Zoon en Zijn bereidheid om Zichzelf als losprijs voor de wereld te geven. Het is echt indrukwekkend hoe zeer zij gewaardeerd werd voor haar toespraken door velen, binnen en buiten de kerk.
Haar preken, speeches en toespraken binnen de kerk – bijvoorbeeld bij zakelijke vergaderingen en sessies van de kerk – gingen in op de betekenis van het discipelschap. De liefde van Christus brengt ons tot navolging. Zij stond stil bij inzet voor de naaste, het opzetten van ziekenhuizen, scholen en uitgevershuizen. Zij sprak over de betekenis van sabbatviering en hechtte er waarde aan om de waarden en de waarheden van de Schrift in zorgvuldigheid uit te leggen. Toch bekruipt mij niet het gevoel dat zij een onmogelijk scenario van navolging van Christus schildert.
De kern is steeds de liefde van God die zich heeft geopenbaard in Jezus. Zij verstond de kunst om de betekenis van Passie en Pasen zodanig toe te passen, dat je leven verrijkt en verdiept wordt.
