Klazina Elisabeth van Oossanen-Steens

Stienie was de oudste in een gezin met vijf kinderen dat in Den Haag in de Tweede Wereldoorlog in aanraking kwam met de Adventkerk. Door Bijbelstudie met de Duitse predikant John en later door doop van de ouders werd iedereen in het gezin lid van de gemeente aan de Lange Beestenmarkt in het centrum van de stad. Op sabbat werd er door de kinderen Steens legaal ‘gespijbeld’. De schoollessen werden ingehaald op maandag.

Toen Stienie haar diploma van de middelbare school haalde, werd ze door het hoofd van de school naar voren geroepen. Hij vond dat ze een voorbeeld voor anderen was. Ze had de mooiste cijferlijst hoewel ze vanwege haar geloof niet op school kwam op de zaterdagen. Na haar middelbare school volgde ze een jaar bijbelse vakken op de theologische academie Oud Zandbergen. Later kreeg ze in Den Haag een baan als secretaresse. Stienie bezocht graag op zaterdagavond met haar zusjes de AJV-bijeenkomsten. Later bleek waarom ze nooit ook maar één bijeenkomst miste. De avonden werden vaak geleid door een leuke proponent die in opleiding was tot predikant met de naam Karel van Oossanen. De zussen wisten het zeker, Stienie en Karel waren verliefd op elkaar. Weldra vierde de families een verloving en spoedig erna het bruiloftsfeest.

Predikant in Leiden

Stienie volgde haar echtgenoot die predikant werd in Leiden. Met haar jonge gezin maakte ze menig jeugdkamp, padvinderskamp, jeugdcongres, etc. mee toen haar echtgenoot jeugdsecretaris van De Unie werd. Later werd hij voorzitter. Karel was vaak van huis voor vergaderingen in binnen- en buitenland. Toen de meeste kinderen niet meer thuis woonden, ging Stienie bij het ESDA-instituut werken. Een hele ingrijpende verandering in haar leven was de benoeming van haar echtgenoot tot secretaris van de Noord Europese Divisie in Engeland, St. Albans. Na een mooie periode in Engeland gingen Stienie en echtgenoot weer naar Nederland om daar van hun pensioen te genieten. Totdat zij ernstig ziek werd en een zware operatie en bestraling moest ondergaan. Helaas werd een tumor in haar longen aangetroffen, die moeilijk behandelbaar was en haar uiteindelijk noodlottig werd. Zij overleed in alle rust, omringd door man, kinderen en kleinkinderen. Helaas heeft ze haar eerste achterkleinkind niet meer gezien. Met hoop op het weerzien van al haar geliefden is ze ingeslapen.