Het is vandaag een nationale feestdag in Suriname. Men viert het Keti Koti-feest. Bij de viering van dit feest wordt de afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863 in de voormalige koloniën Suriname en de Nederlandse Antillen herdacht.
Afschaffing
De afschaffing van de slavernij geldt gelukkig niet alleen voor Suriname en de voormalige Nederlandse Antillen, maar voor heel veel landen. We denken hierbij ook aan de voormalige Goudkust in West-Afrika. Een van de belangrijkste landen aan deze Goudkust is Ghana, waar het slavenfort Elmina herinnert aan het tragische slavernijverleden van Nederlanders en andere betrokkenen. Toen ik Elmina bezocht bekroop mij een intens gevoel van schaamte. Wanneer we op 1 juli stil staan bij de afschaffing van de slavernij kan het niet anders dat gevoelens van pijn, vernedering en schaamte naar voren komen. Gelukkig echter is deze dag vooral een dag van feest geworden – de ellende is voorbij! Er is sprake van alivio (Papiamento voor ‘opluchting’). Overigens is 1 juli ook voor mijn vrouw en mij een feestdag: op deze datum, 35 jaar geleden, stapten we in het huwelijksbootje!
Veel te winnen
Ondanks de afschaffing van de slavernij, is mensenhandel in onze wereld helaas nog aan de orde van de dag. Denk maar aan de vrouwen die onder valse voorwendselen in de seksindustrie terechtkomen en er daarna niet meer uit kunnen komen. Denk aan kinderen en volwassenen die gedwongen worden te werken onder erbarmelijke omstandigheden, soms voor een hongerloontje, soms niet eens tegen betaling. Ook deze moderne slavernij mogen we niet vergeten. Als je meer wilt weten over deze (verborgen) vormen van slavernij, kijk dan eens op Stop the Traffik.
Terecht een feest
Dat er nog zo veel onrecht is in de wereld, wil niet zeggen dat we de mijlpaal van 1863 niet moeten vieren. Kijk je met een adventistische bril naar de feestende Surinamers en alle anderen, kun je op twee manieren een voorproefje krijgen van de feestvreugde bij de nieuwe wereld waar we op hopen.
Allereerst is het terecht een feest. Keti Koti, wat zoiets betekent als ‘gebroken ketenen’, staat voor een overwinning van slaven op slavenmeesters. Je kunt daarin een overwinning van de gelovige op een ander soort slavenmeester herkennen: de zonde in de vorm van het kwaad dat de mensheid tot boosaardigheden drijft. Paulus gebruikt deze beeldspraak over slavernij en bevrijding om die reden in bijvoorbeeld Romeinen 6.18.
Vreugde
In de feestvreugde die met name Surinamers vandaag uitdragen, zien we misschien wel een beetje hoe de sfeer zal zijn op de dag dat Gods nieuwe wereld voltooid is. Mocht dat zo zijn, weten we in ieder geval dat we die dag genieten van (Surinaamsachtig) mooi weer en een goddelijk gezellige sfeer. Reden temeer voor de christen om Keti Koti mee te vieren.
Daarnaast zou je Keti Koti ook kunnen vertalen als ‘ontketening’. Het gevoel te mogen uitgooien wat je jarenlang in je hebt vastgeketend. Al het verdriet, alle gevoelens van eenzaamheid, van stress en teleurstelling, alles eruit gooien en in te ruilen voor een dag van plezier, kom maar op. Zo stellen wij ons de dag voor dat de ketenen van de kwaadaardigheid in deze wereld gebroken worden.
Voorproefje
Gelukkig mogen we nu al een voorproefje hiervan ondervinden. Terwijl de voltooiing van de nieuwe wereld in de toekomst beloofd is, kunnen wij onderling al als kerk van gelovigen een voorschot nemen op dit alles. We kunnen er bewust voor kiezen nu al zó met elkaar om te gaan dat iedere samenkomst een feest is. De Surinamers kunnen ons daarin de weg naar feestvreugde tonen. Wat mij betreft zouden alle zevendedags-adventisten om die reden Keti Koti mogen meevieren. En dus niet alleen maar vanwege het mooie weer.
