Lopend naar de kerk kom ik een paar kerken tegen die meedoen aan de Kerkennacht. Ze vallen op door ballonnen die boven de deur hangen vergezeld van een vlag. Ik verheug me er op om datzelfde bij mijn kerk te zien. Het staat zo vrolijk, uitnodigend.
Als ik binnen stap is het gezellige bedrijvig en is er direct de ontmoeting met bekenden en onbekenden. Wat leuk om te zien dat er mensen zijn die bij ons willen zijn. Heerlijk dat we meedoen met deze nacht.
Als het programma begint mag ikzelf met een jeugdlid en muzikaal ondersteund door mijn man, vooraan staan om met twee samenzangnummers de avond te openen. Prachtnummers, die ik altijd met hart en ziel zal zingen en vanuit de zaal hetzelfde gevoel geeft. Het werd gedragen als aanbidding van God.
Een afwisselend programma wacht. Er klonk klassieke muziek gespeeld door ds. Jurriën den Hollander op piano en Simone Hanrath op dwarsfluit. We luisterden naar zang van Wilma van Drongelen en Monique Visser, een overdenking over waarom de Sabbat ondersteund door een prachtige PowerPoint en tot besluit een heuse sabbatopening.
We stonden in een kring die de hele zaal vulde. Mijn hand in die van de mensen links en rechts van mij. Onze ouderling bid en dankt voor een goede week achter ons en dankt voor een nieuwe dag van rust, samenzijn met elkaar en bij God! Ja, ik hou van de sabbat, zeker als ik ‘m zo mag openen met zoveel mensen, hand in hand. Na het amen gaan de handen half omhoog en klinkt: “Een gezegende sabbat!”
Het is lang geleden dat ik dit met zoveel mensen heb gedaan… Misschien gewoon vaker doen, met elkaar, met anderen. In ieder geval in de Kerkennacht 2014. Tot dan!
Tekst: Irene van Valen, Foto’s: André Staal
