Na de moeilijke oorlogsjaren besloot Joke verpleegkunde te gaan studeren. Ze bleef bij dit werk betrokken tot haar pensioen. In 1969 werden Joke en haar man Jan lid van de gemeente Utrecht. In 1975 van de adventgemeente Harderwijk. Joke is de kerk tot haar dood trouw gebleven.
Praktisch inzetten
In de kerk vervulde Joke vooral dienstbare taken. Geloof was voor haar jezelf praktisch inzetten voor je medemens. Zoals voor de kindersabbatschool, maar ook voor de diaconie. Zij bezocht niet alleen kerkleden, maar verstuurde ook vele jaren verjaardagskaarten.
Een verdrietig keerpunt was 2012 toen in de zomer haar echtgenoot Jan overleed. Daar is zij goed mee omgegaan. De laatste twee jaar is ze liefdevol verzorgd in een particulier zorghuis. Als we terugblikken op het leven van Joke van Slooten-van Kruijl dan kunnen we met recht God voor haar leven danken. Woorden die haar omschrijven zijn: zorgzaam, gastvrij, sociaal en gezellig, positief. Zij genoot van het leven. Daarnaast vertrouwde zij op de zorg, de leiding en beloften van God. Johannes 14:1-3 was voor haar belangrijk. Ook Joke zag uit naar die woningen zoals beschreven door Johannes waar ze ook verwachtte haar man Jan weer te ontmoeten. Zij geloofde in de belofte van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.
Hoop
Joke is ingeslapen met hoop. Zij hield van de lente en de ontluikende natuur. Een prachtig symbool van Gods kracht en het wonder van nieuw leven en de opstanding. De afscheidsdienst in Nijkerk werd geleid door Henk Koning. Joke’s kinderen, Rolf en Agnes, deelden in een persoonlijke reflectie hun dankbaarheid voor het leven van hun moeder. Ook twee kleinkinderen, Ithiël en Hanna, spraken met liefde over hun oma. Vrienden van Joke, Marco en Kate, zongen – begeleid op gitaar – Amazing grace.
