Wist u dat de website (adventist.nl) van de Nederlandse Unie gemiddeld 585 keer per dag (!) wordt bezocht en dat dit aantal groeiende is?
Wist u dat het aantal adventistische academici in Nederland stijgende is (minimaal 10 doctorstitels en twee professoraten)? Wist u dat steeds meer adventgemeenten actief bijdragen aan de plaatselijke Voedselbank (zover ons bekend nu minimaal 6 gemeenten)? Wist u dat er vrijwilligers binnen onze gemeenten zijn die bijna al hun vrije tijd aan de kerk geven? Wist u dat jaarlijks 5000 adventisten goed zijn voor een aanzienlijk bedrag aan tienden en dat dit ‘slechts’ 60% is van het totaal bedrag als ieder lid een volledige tiende zou afdragen aan God – en dat écht meer dan die 60% nodig is om in de toekomst de kerk optimaal draaiende te kunnen houden…?!
Er zijn enorm veel zegeningen én er zijn enorm veel uitdagingen.
Het is goed stil te staan bij wat goed gaat, maar we mogen daarin niet blijven hangen. Er zijn uitdagingen die ons allen oproepen stappen vooruit te zetten. Rust en stabiliteit in de kerk is een groot goed. Ook dat is een zegen. Maar als er een rust is die genoegen neemt met middelmatigheid en zelfgenoegzaamheid dan is het een rust die roest.
We moeten voorwaarts! Er is nog zoveel kwaliteit te winnen! We mogen niet vastroesten in bestaande patronen en heilige huisjes die niet heilig zijn. God wil niet dat we consumerende christenen zijn. Na de dienst nog even snel een kopje koffie en onverschillig laten we het lege kopje ergens op een vensterbank slingeren. Een ander mag het opruimen. Dat is niet het soort lidmaatschap waarvan Jezus droomde toen we gedoopt werden. Er zijn zelfs niet-gedoopten onder ons die werkelijk dag en nacht aan de kerk geven. Aan dit soort mensen heeft Jezus veel meer! Er zijn er onder ons die tijd, gezondheid en bijna alle beschikbare energie geven aan hun Heer. Deze mensen zijn een enorme inspiratie.
Stel dat we allen zo waren – dan hoefde het Algemeen Kerkbestuur a.s. zondag zich geen zorgen te maken over de meerjaren begroting. Dan hoefden we ons geen zorgen te maken of onze kerk wel genoeg naamsbekendheid zou hebben. Ik droom van een kerk waar ieder lid – ieder lid – en iedere bezoeker die dat wil, zich volledig geeft aan de missie van de kerk. Dan pas zijn we écht kerk. Als we ons geven aan de armen, de eenzamen, het goede nieuws delen met wie hongert naar een hoopvolle toekomst. Open en warme plaatsen van samenkomst. En geen tijd verdoen met onderlinge verschillen, die er niet toe doen.
We zitten op de goede weg, we gaan in de juiste richting als adventkerk in Nederland – maar er we zijn er nog lang niet. Een voorbeeld: er is genoeg werk aan de winkel om de 5000 huisgroepen in onze unie die Rudy Dingjan (en wij met hem) voor ogen heeft, te realiseren.
Maak deze sabbat een beslissende keuze wat u gaat geven aan de gemeente, materieel én immaterieel. De gemeente, de hoop voor de wereld!
