Ruim zes weken geleden schreef ik een blog over de 40-dagentijd, die eindigt met het Paasfeest. De laatste week daarvan wordt vaak aangeduid als de stille of lijdensweek. Er was in werkelijkheid weinig stilte, maar wel veel lijden! Het nieuws van de laatste weken stond bol van terreur, aanslagen (in onder andere kerken in Egypte) en een weerzinwekkende gifgasaanval op onschuldige burgers en zelfs baby’s in Syrië. Geen bezinning, geen stille week, maar de rauwheid van kil en bewust vernietigen van leven.
Niet zomaar dood
Ondanks de komst van Jezus als de Vredeskoning zo’n 2.000 jaar geleden en veel eigentijdse internationale vredesakkoorden is er nog steeds veel onvrede, onrecht, haat, oorlog en dood in onze wereld. Was het in Jezus’ tijd dan anders? Nee, eigenlijk niet. Hij was zelf ook slachtoffer van corrupte leiders, van nietsontziende ego’s en jaloezie van andere religieuze leiders. Maar hij was niet alleen slachtoffer of martelaar. Zijn dood was vooral een bewuste ‘keuze’. Zijn dood was bedoeld om de mens verzoening te brengen, heelheid en herstel. Om de relatie met God te verdiepen.
Gods liefde doorbreekt grenzen
Deze verzoening brengende dood wordt door Paulus, één van de schrijvers van het Nieuwe Testament, zo belangrijk gevonden dat hij de eerste christenen aanraadt om met regelmaat de dood van Jezus te herdenken (1 Korintiërs 11:26). Let wel, zijn dood, niet een dode! Elk avondmaal is een erkenning van het feit dat Jezus voor de mens gestorven is, maar wel met het uitzicht op zijn terugkomst op de wolken van de hemel. Die verwachting leeft zo sterk dat Paulus er rekening mee houdt dat Jezus al in zijn tijd zal terugkeren (1 Tessalonicenzen 4:17).
Dood overwonnen
Dit kan Paulus alleen maar geloven omdat hij weet dat Jezus niet alleen gestorven is en in een graf is gelegd, maar ook omdat hij er diep van overtuigd is dat Jezus de dood heeft overwonnen en is opgestaan. 1 Korintiers 15 is de oudste bron in het Nieuwe Testament (ongeveer 50 na Christus) waar getuigd wordt van Jezus’ opstanding. In dit getuigenis schrijft Paulus dat meer dan 500 mensen, waarvan de meerderheid nog leeft, de Opgestane gezien hebben. Deze brief is geschreven kort nadat Paulus bekeerd is. De ‘verhalen’ die hij heeft gehoord over Jezus’ opstanding zijn dus van recente aard.
Voor Paulus is de opstanding de kern van het evangelie. Hij schrijft: ‘Als we alleen voor dit leven op Christus hopen, zijn wij de beklagenswaardigste van alle mensen die er zijn’. Hij kijkt verder en concludeert: ‘De dood is opgeslokt en overwonnen’ (1 Korintiërs 15: 19, 54c).
Pasen: feest van leven en liefde
Pasen doorbreekt de dood. Pasen betekent leven. Pasen is het gevolg van Gods ultieme liefde voor deze wereld. Niet haat en geen dood of terreur hebben het laatste woord, maar Gods liefde. Gods liefde doorbreekt grenzen. Grenzen die de mens heeft gemaakt. En zelfs de grens van de dood. De Koning van het leven is waarlijk opgestaan! Leve het leven dat God geeft!
Goede en gezegende Paasdagen!
Dit is een blog van ds. Henk Koning, emeritus-predikant van de Adventkerk en actief in de adventgemeente Harderwijk.Â
