Het Nederlands elftal kreeg afgelopen donderdag een flink pak slaag van het Franse team. De oranje leeuwen liepen een blauwtje, Nederlandse voetballiefhebbers treuren. En wat nog rest is het ondragelijke besef dat Nederland waarschijnlijk niet vertegenwoordigd zal zijn op het wereldkampioenschap in Rusland. Er is nog een theoretische kans op een wereldwonder, maar het pessimisme overheerst.
Waar ging het mis?
Ik volg het voetbal, zowel nationaal als internationaal, al zo’n 22 jaar. Dat maakt mij geen kenner, maar ik heb al wel heel vaak goed naar de analisten geluisterd wanneer zij het voetbal in Nederland vergelijken met landen als bijvoorbeeld Engeland, Duitsland en Spanje. Alle analisten kijken naar de ontwikkeling van spelers bij de voetbalclubs.
Sommige analisten zeggen dat de strenge eisen van de KNVB de vrije val aan kwaliteit veroorzaken. Rood staan mag haast niet, en daarom zijn dure buitenlandse spelers bijna niet aan te trekken. Sommige oud-voetballers zijn het daar niet mee eens. ‘Nee’, zeggen zij ‘het ligt aan de opleiding.’
Het zal een ‘en-en’ verhaal zijn. Zelf neig ik er voorzichtig naar om de analisten gelijk te geven (de geld-reden). Ten eerste omdat de drie grote landen al sinds jaar en dag ‘kwaliteitsinjecties’ van buitenlandse toptalenten aantrekken. Deze frisse krachten brengen een andere dynamiek en drive met zich mee die het team dwingt anders te spelen. Het heeft een aanstekelijk effect op de ‘eigen jongens’.
Ten tweede dwingt zo’n speler met andere dynamiek de tegenstander ook tot het ontwikkelen van andere technische en verdedigende kwaliteiten. Je ziet het aan Spanje, Duitsland, Engeland en zeker ook Frankrijk: zij hebben hun spel dermate moeten verfijnen in het clubvoetbal, dat ze op (inter)nationale toernooien completer zijn en meer kwaliteit bieden.
De kerk als voetbalclub
De kerk is geen voetbalclub. Toch kun je je gerust afvragen of we zelf ook niet zo langzamerhand toe zijn aan kwaliteitsinjecties door toptalenten uit het buitenland. Al zou dat maar zijn vanwege de nieuwe, frisse dynamiek die dwingt tot het anders te doen en handelen als het bijvoorbeeld gaat om evangelisatie. Zo’n jaar geleden kwam ik tot deze gedachte toen Michael Harvey door de Raad van Kerken werd uitgenodigd om zijn frisse kijk op evangelisatie te delen.
Harvey heeft een concept ontwikkelt dat hij Back to Church Sunday noemt, wat in de Nederlandse kerken geleid heeft tot de actie Kerkproeverij, een actie waar wij zelf ook aan meedoen. Je kunt in Harvey een buitenlandse topspeler zien die frisse dynamiek, drive en elan teweeg heeft gebracht in de Nederlandse kerken als het gaat om evangelisatie. De deuren van de kerken staan nadrukkelijker open en heel Nederland mag het weten.
