Wat bijzonder om te zien wat er allemaal mogelijk is met tekst en schrijftaal.
Mij is gevraagd of ik mee wil doen met een schrijfcursus. ‘Haha, dyslectisch als wat en meedoen aan een schrijfcursus’, zegt mijn vrouw lachend. ‘Ja je hebt gelijk’, denk ik.
Nu ga ik een uitdaging niet uit de weg, sterker nog: als er gezegd wordt dat het moeilijk zal zijn, gaan de tanden erin en laat ik niet meer los. Voor mij is schrijven toch nog steeds alsof je iemand die niet kan schaatsen de Elfstedentocht laat rijden. Erg moeilijk en zwaar, maar gaandeweg leren en toegeven: ho maar.
Op de eerste dag zie ik wie er allemaal meedoen. O nee, allemaal predikanten en proponenten. Dit zijn mensen die preken schrijven en blogs bijhouden. En dan zitten Glenn en Joanne er ook nog bij. De één schrijft voor Contact en de ander werkt voor ESDA! Daar zit je dan, geen kennis van het opbouwen van een tekst of artikel. ‘Hier klets je je niet meer uit, Van der Ploeg. Bord voor je kop en gaan!’ Zo zijn al een hoop zaken goed gegaan. Gelukkig zijn het uit eindelijk allemaal mensen met hun voors- en tegens, net als ik.
Wat bijzonder om te zien wat er allemaal mogelijk is met tekst en schrijftaal.
Het is goed te zien dat het een leuke groep is en er mooie ontroerende verhalen naar boven komen. Haiku, sonnet, verhaal, blogstijl en artikel; alles komt voorbij. Ondanks dat ik er als een berg tegen op zag, ben ik blij dat ik er aan begonnen ben. Ik ben erg dankbaar en voel mij gezegend dat ik met deze mensen de cursus heb mogen volgen.
Joris van der Ploeg
