Na ruim een jaar van voorbereidingen was het op 14 juni 2025 eindelijk zover: Kidzrally 2025 op landgoed Huis ter Heide met als thema: de Liefde van de Vader. Het was een spectaculair evenement met prachtig zomerweer, een geweldige sfeer, enthousiaste kinderen en hun begeleiders, en natuurlijk het team bestaande uit de organisatoren, een mix van oude en vooral nieuwe vrijwilligers, muziekgroepen en niet te vergeten de catering. Al met al een dag die we ons nog jaren zullen herinneren.
Na het registreren van de begeleiders met hun groepje kinderen, begon het evenement met een korte introductie door de MC’s, Gabriel (departementshoofd Jongeren en Gezinnen, aka Stan) en Judithe van Almere Ghana.
De dag was gevuld met muziekoptredens, verzorgd door de muzikale groep van Rigobert, en het geluid werd ondersteund door Protheosound. Daarnaast werden twee toneelstukken opgevoerd die het thema ‘de verloren zoon’ uitdiepten. Voorafgaand was er een oproep gedaan aan de kinderen van diverse gemeentes om hun talenten te tonen, en hier werd gehoor aan gegeven met het voorlezen van de mooie tekst uit 1 Johannes 3:1 door Jan uit Amsterdam Ghana, een gedicht verzorgd door Ruth en Manuela uit Amsterdam Filadelphia, en een toneelstuk van de KSS uit Amsterdam Ghana. Het themalied ‘God heeft een plan met je leven’ werd verschillende keren gezongen om de sfeer erin te houden, wat dan ook uitstekend lukte.
Onze goede vrienden Dick en Dora waren ook van de partij, tot groot plezier van de kinderen. Fred Oudekerk vertelde zijn verhaal over het ‘offer van Jezus’, waardoor alle facetten van het dagthema aan bod kwamen.
Vlak voor de lunch hadden we de politie op bezoek. Onze wijkagent Peter Donker (Politie Midden Nederland | District Oost | Basisteam ZBLW) was door het Kidzrallyteam uitgenodigd, omdat we altijd een organisatie met een belangrijke maatschappelijke rol in het zonnetje zetten. Dit doen we zodat de kinderen betrokken raken bij deze organisaties en zich bewust worden van hoe God ons zijn liefde laat zien door de diensten van deze organisaties. De wijkagent was er dus niet om boeven te vangen, maar om namens de politie een cadeau in ontvangst te nemen. Dit was een spannend moment voor de vier kinderen die hem dat mochten overhandigen. Wijkagent Peter speelde het spelletje goed mee en maakte na zijn optreden mooie foto’s met de kinderen. Een bijzonder bezoek! Uiteindelijk vertrok hij met zijn zwaailichten aan.
Na de lunch begon de spelletjescarrousel. De groepen waren ingedeeld op onderdeel en volgden het carrousel, waarvan de uitvoering geheel in handen was van onze tieners. Er waren zes onderdelen, waarvan het eerste begon met een kinderverhaal verzorgd door Gabriel en later door onze Guisele. Als afsluiter van deze spelletjescarrousel stonden er twee grote springkussens. Je begrijpt dat de kinderen hier superblij mee waren. Ze waren daar dan ook vaak te vinden, ook op momenten dat het niet hun beurt was.
We are indeed blessed
Tussendoor werden de kinderen getrakteerd op enkele versnaperingen zoals watermeloen. Toen de kinderen naar huis gingen, kregen ze een ijsje mee dat ze thuis in de vriezer konden doen en op een later moment konden opeten.
Dick en Dora hadden hun balkonmoment en zwaaiden naar de kinderen. Er werden nog wat liederen gespeeld, en Gabriel en Fred speelden nog een toneelstuk waarbij er interactie was met de groep. Stan (Gabriel), de verloren zoon, was weer thuis en werd herenigd met zijn vader (Fred).
Er werd afscheid genomen van de kinderen en begeleiders. De meeste kinderen gingen weer naar huis, terwijl anderen nog bleven nagenieten op het terrein.
Als je vrijwilliger wilt worden om ons te helpen dit prachtige moment voor onze kinderen te blijven creëren, neem dan contact met ons op via ajv@adventist.nl.
Toen ik een paar kinderen hoorde zeggen hoe blij ze waren, wist ik dat we het goed hadden gedaan. Dit is waar we het voor doen: voor de kinderen! Met dit besef realiseer ik me: ‘We are indeed blessed’ als kerk. Dit had nooit tot stand kunnen komen zonder de inzet van ons geweldige team en hun liefde voor de kinderen.
Tot volgend jaar en nogmaals: chapeau!