De burgemeester van Lech zei vandaag in het twaalf uur journaal herhaaldelijk dat hij en de bevolking van Lech voor de Koninklijke familie bidden. Hij hoopt op een ‘klein wonder,’ nadat we net van het hoofd van de Innbrucker IC afdeling hebben gehoord hoe slecht prins Friso er aan toe is. Massieve hersenbeschadiging en 50 minuten reanimeren. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat artsen van het Academisch Ziekenhuis Leiden (het huidige LUMC) anderhalf uur onze 5 jarige dochter hebben gereanimeerd. Een kind zo jong, ze hebben gevochten, langer dan normaal en tegen beter weten in. Zo ook bij Johan Friso: een sterke man, met een jong gezin, die wil je gewoon niet laten gaan. De arts zei: “de reanimatie was erg lang, misschien wel te lang.” Je voelt de lading van die woorden…
De burgemeester bidt – en dat is goed. Je mag bidden om een ‘klein wonder’ ook al blijft dat uit. De naasten hebben kracht nodig en dat geeft het gebed zeker. Ik hoop ook dat er morgen in veel adventgemeenten voor de Koninklijke familie gebeden zal worden. En dat we dat doen ongeacht of we nu wel of niet oranje gezind zijn en ongeacht de theoretische/theologische discussie over de (on)mogelijkheden van herstel. Bid maar. Want het is onze uiting van liefde en betrokkenheid. Daar is geen verdere verklaring voor nodig.
De Koningin keert dit weekend even terug in Nederland. De premier is al vandaag eerder terug gekomen van zijn ski vakantie. Zou onze vorstin na 32 jaar haar abdicatie met hem willen overleggen en vervolgens (laten) bekendmaken? Ik kan me goed voorstellen dat zij op 74-jarige leeftijd het stokje wil doorgeven aan kroonprins Willem-Alexander. Zij zal alle aandacht willen geven aan datgene wat de andere verantwoordelijkheden overstijgt: nl. er zijn voor haar zoon. In gedachten en gebeden volg ik de burgemeester.
