De afgelopen weken zijn raar geweest voor mij. Overal waar ik kwam was de laatste keer dat ik daar kwam – voorlopig tenminste. Toespraken zijn gehouden. Er is voor mij gebeden. De predikanten legden mij de handen op als teken van Gods zegen in mijn nieuwe roeping. Kaarten vol gelukwensen vulden mijn binnenzakken. En elke keer voelde ik me ietwat ongemakkelijk, want ik sta liever achter de schermen dan op de voorgrond.
Vierhonderd preken
Na negen jaar van predikantschap in Nederland vertrek ik naar Engeland. Negen jaar wonen in Almere. Negen jaar werken in mijn tweede taal. Eerst proponent in Amsterdam, later predikant in Huis ter Heide en op Vredenoord, en natuurlijk meehelpen met de church plants in Purmerend en Almere. Nog later werd ik geroepen om te werken bij het Landelijk Kantoor: secretaris, communicatie, Advent, jeugd, scouting & pathfinders.
In die negen jaar in Nederland heb ik veel meegemaakt in de kerk. Zeven predikanten zijn ingezegend — inclusief ik — vijf uniecongressen werden georganiseerd, waarvan er drie doorgingen. Ik heb een stuk of vierhonderd preken gehouden, in zo’n veertig gemeenten. Engelstalige, Papiamentstalige, Twitalige en Nederlandstalig gemeenten – helaas ben ik nooit bij de Portugees- en Spaanssprekenden geweest. Ik heb twintig jongeren gedoopt en ook wat volwassenen. Ik heb bijbelstudies voor tieners geschreven en mijn eerste boek. Ik heb meegewerkt aan het sluiten van een gemeente en het organiseren van vele andere gemeenten.
Goede dagen en slechte dagen, dus.
Blijven bouwen
Ik ben trots op onze kerk in Nederland, en ga die zeker missen in Engeland. Ik hou van onze kerk, waar gelijkheid hoog staat, waar vrouwelijke predikanten ingezegend worden, waar we opkomen voor de veiligheid van LHBT’ers, waar we kerken planten zodat we groeien, waar we mooie folders maken om mensen te bereiken, waar we jongeren kansen geven. Ik zal deze dingen, en veel andere, missen.
Op Newbold College ga ik predikanten opleiden. Ik ga ze Grieks leren, en helpen om het Nieuwe Testament te begrijpen. Ze opleiden om de Bijbel, de basis van ons geloof, te kunnen uitleggen. Ook vier Nederlandse studenten zullen volgend jaar in mijn klassen zitten: Christle Jasinta, Choni Miguel, Sullivan Selassa, en Gabriël Kwayie – zij stonden afgelopen jaar in Advent. Hopelijk komen er elk jaar meer studenten vanuit Nederland.
Kortom, ik vertrek uit Nederland, maar blijf ook bouwen aan de Nederlandse kerk. Mijn kerk, waar ik zo trots op ben.
Per 1 augustus is Tom de Bruin werkzaam op Newbold College. Blijf op de hoogte van wat hij doet via zijn blog op www.tomdebruin.com.
